Έλα τώρα χέρι μου δεξί κείνο που σε πονεί δαιμονικά ζωγράφισέ το
αλλ' από πάνω βάλ' του Το ασήμωμα της Παναγίας
πόχουν τη νύχτα οι ερημιές μες στα νερά
του βάλτου


Σάββατο 12 Ιανουαρίου 2008

Σε σένα που φεύγεις...


Σε σένα που φεύγεις... να προσέχεις εκεί κάτω που πας. Στην πόλη τη μεγάλη μη χαθείς. Μη λησμονήσεις την πατρίδα. Μην αφήσεις κανέναν να σε στερήσει απ' την πατρίδα. Μην αφήσεις κανέναν να σου πάρει την καρδιά. Αυτή είναι η πατρίδα σου. Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας να τους φοβηθείς και μακριά τους μείνε.
Σε σένα που φεύγεις... φυλαχτό δεν πρόλαβα να σου δώσω, μόνο τη σκέψη μου σου προσφέρω να είσαι καλά και ασφαλής εκεί που πας...
Κι αν οι Συμπληγάδες θέλουν μέσα τους να σε κρατήσουν για πάντα, μην ξεχάσεις πρώτα να ρωτήσεις την καρδιά σου πώς θέλει να είναι η σκηνή του φινάλε και ποιοι να 'ναι οι σύντροφοί σου Οδυσσέα μου. Λάθος δε θα κάνεις. Εκείνη τη στιγμή η καρδιά λέει μόνο την αλήθεια. Πάλεψε μέχρι την τελευταία στιγμή μέχρι οι σύντροφοι να σε βρουν και να σε τιμήσουν όπως αξίζεις.
Μα μην ξεχνάς πως είσαι δυνατός κι η πατρίδα σε χρειάζεται. Γι αυτό να γυρίσεις. Ο Ποσειδώνας έχει ευλογήσει το νόστο σου. Κι εκεί κάτω σ' αυτούς που θα σε πλησιάσουν μη φέρεις αντίρρηση, μα μην υποκύψεις κιόλας. Θυμήσου πως τούτη τη φορά είναι η καρδιά στη μέση, γι αυτό να είσαι διπλωμάτης.

Έχε γεια λοιπόν... έχει γεια εσύ που φεύγεις...


Δεν υπάρχουν σχόλια: