Χαιρετώ την Κορνηλία και την ευχαριστώ που μπήκε στον κόπο να αφήσει σχόλιό της στην ανάρτησή μου σχετικά με την κατάκριση των ιερέων. Ο λόγος σου ήταν χείμαρρος για άλλη μια φορά. Σα να σε βλέπω μπροστά μου. Ωστόσο εύλογα έχω κάποιες επισημάνσεις και κάποιες ενστάσεις. Θα ξεκινήσω από αυτό που ξεκίνησες κι εσύ το εκτενές σχόλιό σου.
Η πίστη σαφέστατα και δε διακυβεύεται σε έναν μορφωμένο άνθρωπο, με πνευματική και ψυχική καλλιέργεια που θα κλείσει τα αυτιά του σε τέτοια λόγια κατάκρισης της Εκκλησίας. Οι περισσότεροι όμως μορφωμένοι και μη, καλλιεργημένοι και μη επηρεάζονται. Οι εντελώς ανημέρωτοι, αυτοί που δεν έχουν προαίρεση, οι σκεπτικιστές απομακρύνονται ακόμη πιο πολύ από την Εκκλησία διότι, όπως είχα αναφέρει και στην προηγούμενη ανάρτηση πέφτουν στο λάθος να βάζουν όλους στο ίδιο σακί. Κι έπειτα ακολουθεί η άλλη μορφή απαξίωσης, όπως η απαξίωση προς την εξομολόγηση, προς τη θεία κοινωνία κι οτιδήποτε σχετίζεται με την Εκκλησία μας και το Χριστό μας και στο οποίο μετέχει κι ο ιερέας. Για την εξομολόγηση θα αναφερθώ ξεχωριστά διότι είναι κάτι πολύ σημαντικό, που δεν πρέπει να περάσει στα ψιλά. Δεύτερον σχετικά με την ιεροσύνη του παπά. Ο Θεός έδωσε στον ιερέα την ειδική χάρη της Ιεροσύνης. Ο ιερέας είναι αυτός που έχει την εξουσία του "λειτουργείν" καθώς και του "δεσμεύειν τε και λύειν αμαρτίας". Τα χέρια του είναι αγιασμένα. Μ' αυτά τα χέρια αγγίζει το κεφάλι του μετανοιωμένου αμαρτωλού κι εκείνος με τη συγχωρητική ευχή φεύγει με ολοκάθαρη ψυχή, χωρίς αμαρτίες. Διανοήστε το θαύμα; Ο ιερέας σύμφωνα με τον Άγιο Χρυσορρήμων της Εκκλησίας δε βρίσκεται ούτε στη γη ούτε στον ουρανό, αλλά μεταξύ ουρανού και γης. Μεταφέροντας τις τιμές του Θεού προς εμάς και τις ικεσίας μας προς το Θεό. Σε απλή μετάφραση.
Οι περισσότεροι που δεν έχουν προαίρεση να δουν την αλήθεια αφορμώνται από μεμονωμένα γεγονότα, που προβάλλονται μέσα απ' την τηλεόραση, για να κακολογήσουν τους ιερείς και βγάζουν συμπεράσματα άδικα προς το πλήθος των κληρικών. Γι αυτούς όλοι οι παπάδες είναι κακοί, φιλάργυροι, πλεονέκτες, διεφθαρμένοι και όπως χθες άκουσα και αδερφές. Μόνο αυτός ο κατήγορος είναι άγιος και αξιοπρεπής! Πουθενά δεν υβρίζεται ο ιερέας τόσο, όσο στην πατρίδα μας. Χάρη στην ιεροσύνη, το δώρο του Θεού στους ανθρώπους, πραγματοποιείται επί της γης το μυστήριο της σωτηρίας μας. Επίσης αυτό που δεν καταλαβαίνουμε είναι ότι δεν έχει πρόβλημα ο δικός τους κόσμος, αλλά εμείς που μπαίνουμε σ' αυτόν.
Ο ίδιος ο Χριστός πάνω στο σταυρό είπε "Πάτερ άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσιν". Ο Χριστός μας δεν κατέκρινε ποτέ κανένα. Εγώ γι αυτό μίλησα. Για το να μιλάς για κάποιον που δεν είναι μπροστά και να κρίνεις λόγια, πράξεις, χωρίς να γνωρίζεις. Ακόμη και για μία κατάσταση που μας φαίνεται λάθος εκ των πραγμάτων, δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε τι προηγήθηκε. Μόνο ο Θεός γνωρίζει. Θεωρώ ότι ορθή κρίση είναι να εκτιμούμε πότε πρέπει να σιωπούμε και πότε να ομιλούμε. Και η ορθή κρίση διαμορφώνεται κατόπιν σωστής μόρφωσης, παιδείας, καλλιέργειας της ψυχής μέσα όμως από τις σωστές πηγές.
Τέλος θα αναφερθώ στην τελευταία επισήμανσή μου σχετικά με το "εμείς να σιωπούμε". Δεν προωθώ μέσα απ' τα λεγόμενά μου καμία μορφή σύμβασης. Ο Χριστός μας άλλωστε μας δίδαξε να σπεύδουμε εκεί που υπάρχει αδικία και να την ξεσκεπάζουμε. Νομίζω μετά από όσα είπα κι εδώ καθίσταται σαφής η έννοια της φράσης "εμείς να σιωπούμε" και πότε να το εφαρμόζουμε αυτό.
Κλείνοντας θα ήθελα να συμφωνήσω με την Κορνηλία στο ότι δεν πρέπει να δεχόμαστε τίποτα αφιλτράριστο. Πρέπει συνεχώς να διαβάζουμε και να ψάχνουμε, να μην αμελούμε να ενημερωθούμε έτσι ώστε στις συζητήσεις να έχουμε επιχειρήματα με τα οποία θα αντικρούσουμε τη γνώμη αυτών που λοιδωρούν εναντίον του Χριστού μας και γενικά σε οποιοδήποτε θέμα. Αλλά ας μην ξεχνάμε πως πρέπει να είμαστε ταπεινοί. Ακόμη κι όταν υποστηρίζουμε κάτι να είμαστε απλοί, χαμηλών τόνων και όχι αυστηροί. Δεν κερδίζουμε τίποτα με το να προσπαθούμε να επιβάλλουμε την άποψή μας στις συζητήσεις που κάνουμε, σε όποια θέση κι αν βρισκόμαστε από έναν απλό πολίτη μέχρι έναν πολιτικό.
2 σχόλια:
Χαίρομαι πολύ για το διευκρινιστικό άρθρο, γιατί αποδεικνύει πως δε διαφωνούμε σχεδόν καθόλου. Η τηλεόραση είναι οπωσδήποτε ένα μέσο με φοβερή δύναμη και επιρροή...στους μέσους! Αλίμονο αν η πίστη μας στην Ορθοδοξία μπορούσε να κλονιστεί από τέτοιες εκπομπές και από μερικούς ''καλοθελητές''. Άλλο οι διδαχές τους Χριστού και άλλο οι άνθρωποι που στην προσπάθειά τους να εφαρμόσουν τον λόγο Του υποπίπτουν σε ανείπωτες αμαρτίες. Δυστυχώς, οι άπιστοι πάνω στις αδυναμίες και στα πάθη αυτών των ανθρώπων στηρίζουν τις βλασφημίες τους, πχ ονομάζουν σφαγιαστές και αιματοβαμμένους τους Βυζαντινούς, οι οποίοι για να αλλάξουν τα παγκόσμια ειδωλολατρικά δεδομένα αιώνων και να εγκαθιδρύσουν τον Χρστιανισμό αναπόφευκτα θα έπρεπε να διαπράξουν κάποιες βαρβαρότητες. Ιερείς: είναι οι διαμεσολαβητές μεταξύ Θεού και ανθρώπων, όμως δεν είναι άμεμπτοι, όπως κάθε άνθρωπος. Οπωσδήποτε, δεν μπορούμε να τους κρίνουμε αβίαστα, πόσο μάλιστα να τους κατακρίνουμε, ωστόσο υπάρχουν ορισμένα αντικειμενικά κριτήρια που πρέπει να πληρούν για να είναι σε θέση να φέρουν τέτοιο ιερό αξίωμα. Όπως ανέφερα και χθές, εγκράτεια, ταπεινότητα, αρετή, ψυχική δύναμη. Εάν γνωρίζουμε πως ο παπάς της ενορίας βιάζει ανήλικα παιδιά ή είναι μπλεγμένος σε οικονομικά σκάνδαλα, τι πρέπει να κάνουμε; Να σιωπήσουμε; Να νίψουμε τας χείρας μας και να πούμε πως αφού είναι ιερέας τα χέρια του είναι αγιασμένα, άρα δεν μπορούμε να τον κρίνουμε; Καμία εσωτερική του σύγκρουση, κανένας εξωτερικός παράγοντας δεν δικαιολογεί τέτοιες πράξεις. Κι αν οτιδήποτε τον οδηγήσει σε τέτοιες αμαρτίες οφείλοει να παραιτηθεί του αξιώματός του. Κάθε άνθρωπος είναι αντικείμενο κρίσης και κυρίως αυτοί που επιτελούν λειτούργημα, καθώς η θέση τους συνεπάγεται τεράστια κοινωνική ευθύνη. Η δικαιοσύνη και η κοινή γνώμη πρέπει να είναι αμείλικτη σε τέτοιες περιπτώσεις. Το ότι φέρουν τον τίτλο του ιερέος, του δούλου του Χριστού αποτελεί τη μεγαλύτερη τιμή και πρέπει με τις πράξεις τους καθημερινά ν'αποδεικνύουν πως είναι άξιοι αυτής, να δείχνουν ευγνωμοσύνη για τη μοναδική ευλογία. Με τις πράξεις τους προσβάλλουν τον ίδιο τον Κύριο κι έχουμε ευθύνη ως χριστιανοί απεναντί Του ν'απομακρύνουμε από τον οίκο Του αυτούς που πραγματοποιούν αποτρόπαια για τη θέση του ιερωμένου εγκλήματα. Ο ίδιος ο Χριστός μας έδιωξε από την αυλή του Ναού τους εμπόρους λέγοντας πως προσβάλλουν τον οίκο του Κυρίου μετατρέποντάς τον σε τόπο συναλλαγών. Τι θα έκανε άραγε σήμερα σε αυτούς τους ''ιερωμένους'' που καπηλεύονται την εκκλησία, τα χρήματα των πιστών, την αξιοπρέπεια των παιδιών...
Η φίλη μου η Κορνηλία μου έδωσε τη διεύθυνση αυτού του blog μόλις σήμερα και το επισκέφθηκα να διαβάσω κυρίως τα ποιήματα, αλλά με συνεπήρε η ανάγνωση και έτσι προχώρησα στις παλιότερες δημοσιεύσεις, οπότε και βρέθηκα εδώ, τόσο πίσω. Αφήνω, λοιπόν, το σχόλιό μου που έχει να κάνει με το θέμα των ιερέων.
Θέλω να εξετάσω το θέμα εντελώς απλοϊκά διότι, γενικά, οι πολλές παράμετροι και λεπτομέρειες προκαλούν, συνήθως, χάος και αμφίβολα συμπεράσματα.
Οι ιερείς, κατά τη γνώμη μου, δεν είναι ούτε απεσταλμένοι, ούτε "μεσάζοντες", ούτε αντιπρόσωποι, ούτε διαμεσολαβητές του Θεού. Μπορεί κανείς να το καταλάβει εύκολα από τη στιγμή που ο καθένας μπορεί να αποφασίσει στην ηλικία των 18 ετών να ακολουθήσει την ιερατική σχολή της οποίας το ακριβές όνομα δεν έχω ψάξει και συνεπώς δε γνωρίζω. Τίθεται λοιπόν το ερώτημα:"Όποιος αποφασίσει να γίνει ιερέας στα 18 του χρόνια αυτόματα αποκτά το προνόμιο διαμεσολάβησης του Θεού με τους υπόλοιπους συνανθρώπους του"; Κατηγορηματικά όχι! Θα έλεγα ότι ο πιο σωστός ορισμός του ιερέα είναι ο "δάσκαλος" των ιερών βιβλίων της θρησκείας. Παρεμπιπτόντως και παρενθετικά, θεωρώ ότι η πιο σημαντική στιγμή στη Θεία Λειτουργία είναι το κήρυγμα διότι είναι διαφορετικό κάθε φορά, το καταλαβαίνουν όλοι και πιθανόν μπορεί να αποτελέσει το έναυσμα για κάποιον να κάνει κάτι καλό, όποιας μορφής κι αν είναι αυτό το καλό.
Προσπαθώ να πω ότι οι ιερείς είναι απλοί άνθρωποι, δεν έχουν κάτι διαφορετικό από όλους εμάς και είναι φυσικό να υποπίπτουν σε σφάλματα.
Δημοσίευση σχολίου