Προσέξτε τους παρακάτω στίχους του Αλκίνοου Ιωαννίδη:

"Όσα η αγάπη ονειρεύεται, τ' αφήνει όνειρα η ζωή".

Δηλαδή να το πω αλά Αλκίνοο, "όνειρο ήτανε"! Και συνεχίζει...

"Μα όποιος στ' αλήθεια ερωτεύεται κάνει τον πόνο προσευχή

βαρκούλα κάνει το φιλί και ξενιτεύεται".

Η φυγή. Η λύση. Η λύτρωση. Το ανεκπλήρωτο ενός αληθινού έρωτα, που υπερβαίνει το σαρκικό.

Εμείς βάζουμε τα όρια εκεί που πρέπει να μπουν. Ή άλλοτε αναγκαζόμαστε να τα τηρήσουμε αν υπάρχουν από μόνα τους. Μα το πιο ανώδυνο είναι να μην μπούμε στη διαδικασία να τηρήσουμε ή να τοποθετήσουμε όρια σε μία σχέση.

Το άβατο του στόματός σου εγώ δεν πάτησα. Τις Καλλιπάτειρες εγώ δεν τις γουστάρω...