Λόγια ποιητικά και αναλγητικά

Αντί στεφάνου

Άφωνο ξέσκισμα της σάρκας
κομμάτια χωρίζονται
σκίζοντας μυστικές ίνες
που αποτραβιούνται με δυσκολία
το αίμα κυλά σιωπηλό
στα δύο αντικριστά αυλάκια
περιστέρια φιμώνονται
κράζοντας την ύστατη απαντοχή
δυο χέρια με ενωμένες παλάμες
πέφτουν σα μαριονέτες
δυο μαχαίρια διασταυρώνονται
μπήγονται στις δυο απέναντι καρδιές
δυο βλέμματα βουρκώνουν
οι χορδές σπάνε χωρίς τρέμουλο
δυο κορμιά κείτονται νεκρά.
Άραγε θα ‘ναι τότε
που θα πάψουμε να είμαστε ένα;