"ΜΗ ΘΥΜΩΝΕΙΣ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ

Στην αρχή του δρόμου για να νικήσεις το θυμό, σωπαίνουν τα χείλη σου ενώ η καρδιά σου είναι ταραγμένη. Στα μισά του δρόμου, σωπαίνουν οι σκέψεις σου ενώ η ψυχή σου έχει ελαφριά ταραχή. Και στο τέρμα έχεις ακύμαντη γαλήνη ενώ φυσούν ακάθαρτοι άνεμοι.
Οργή είναι να μένεις προσκολλημένος σε κάποιο κρυμμένο μίσος, δηλαδή να επιμένεις να θυμάσαι το κακό που σου έκαναν. Οργή είναι να θέλεις να κάνεις κακό σ’ αυτόν που σε πλήγωσε.
Θυμός είναι ευμετάβολη συμπεριφορά και ασχημοσύνη της ψυχής.
Ακρότατο όριο πραότητας: και μπροστά σου ακόμα όταν βρίσκεται αυτός που σε ερεθίζει, εσύ να έχεις διάθεση γαλήνια και αγαπητική γι’ αυτόν στην καρδιά σου. Αντίστοιχα, ακρότατο όριο θυμού: και μόνος σου όταν είσαι, να τα βάζεις με λόγια και κινήσεις με αυτόν που σε στενοχώρησε και να γίνεσαι θηρίο.
Άγιος Ιωάννης ο Σιναΐτης, Κλίμαξ, Λόγος Η΄, δ΄, ε΄, ζ΄, ιε΄."

Πολλές φορές στη ζωή μας έρχονται άνθρωποι που δημιουργούν ένα αρνητικό κλίμα γύρω από εμάς. Άλλοτε λένε άσχημα σχόλια για μας, άλλοτε προσπαθούν με δόλιο τρόπο να μας υπερκεράσουν, άλλοτε από δικά τους προβλήματα εκφράζουν μία εντελώς άσχημη συμπεριφορά, που αποτελεί ίσως και άμυνά τους και μας στενοχωρούν με τις μικρότητες και τις κακίες τους.

Ο κάθε άνθρωπος που δέχεται τέτοιες συμπεριφορές από άλλους αντιδρά με διαφορετικό τρόπο. Άλλος εξοργίζεται, άλλος θλίβεται και πληγώνεται, άλλος αδιαφορεί, άλλος ανταποδίδει τις κακίες, άλλος γυρίζει το μάγουλο, άλλος χαμογελάει με αγάπη και κατανόηση. Η συμπεριφορά που πρέπει να έχουμε σε τέτοιους ανθρώπους πρέπει να είναι αυτή που κάνει καλό στην ψυχή μας.

Τα πιο ρομαντικά λόγια που θα μπορούσα να πω είναι να είμαστε καλοί με όλους. Να είμαστε γλυκείς άνθρωποι. Όταν βλέπουμε τέτοιες συμπεριφορές προς εμάς να προσευχόμαστε γι αυτούς τους ανθρώπους που βασανίζονται να βρουν τη γαλήνη τους και να πάψουμε να τους κεντρίζουμε εμείς σαν άνθρωποι. "Μη θυμώνεις καρδιά μου", λοιπόν. Ας συγκρατήσουμε το θυμό μας, ας χειραγωγήσουμε τα νεύρα μας, γιατί αν έχουμε έστω και λίγη ευαισθησία μέσα μας θα το μετανιώσουμε.

Όταν οι άλλοι μας πληγώνουν, μας χτυπούν, μας βρίζουν, μας κακολογούν, είναι ανθρώπινο και φυσιολογικό να στενοχωρηθούμε ή να θυμώσουμε μαζί τους και να θέλουμε να πληρώσουν. Αυτή η συμπεριφορά όμως δε θα μας κάνει ευτυχισμένους. Ακόμη όμως κι αν μας χαροποιήσει είναι λάθος να λειτουργούμε με τη γνωστή εβραϊκή ρήση "οφθαλμόν αντί οφθαλμού". Ο Θεός μας διδάσκει την αγάπη. Αγάπη είναι αυτό που πρέπει να δείχνουμε σε όλες τις συμπεριφορές των ανθρώπων.

Ελέγχοντας τον εαυτό μας, δαμάζοντας τις ακραίες συμπεριφορές μας πρώτα απ' όλα προφυλάσσουμε τις σχέσεις μας με τους συνανθρώπους μας και δεύτερον θωρακίζουμε την ψυχή μας από την φθορά και την απελευθερώνουμε από τα δεσμά των συναισθημάτων που μας κατατρώγουν και μας ακολουθούν μια ζωή δυσχεραίνοντας τις διαπροσωπικές μας σχέσεις.