25η Μαρτίου 2008. Εκατόν ογδόντα επτά χρόνια μετά την Επανάσταση. Παρελαύνουμε, τηρώντας έναν ίσως αναχρονιστικό και φασιστικό θεσμό, θέλοντας ως Έλληνες να τιμήσουμε τους ήρωες που αγωνίστηκαν για να αποτινάξουν από την Ελλάδα τον τουρκικό ζυγό. Τους τιμάμε; Πώς τους τιμάμε;
Μετά από τόσα χρόνια όπου κοιτώντας πίσω βλέπαμε μόνο ήρωες πόσο ηρωικά φερθήκαμε εμείς; Πόσο παραδειγματιστήκαμε από τους προγόνους μας; Πόσο βοηθήσαμε και ωφελήσαμε αυτή τη χώρα που ναρκωμένη πνίγεται και αγγομαχάει σ' ένα κελί κλεισμένη με φρουρούς δυνάστες φασίστες κι αναχρονιστές τους πολιτικούς που οδηγούν αυτό το καράβι.
Ελλάδα. Πολυπαθής χώρα. Υπέφερες απ' τους ξένους μα όσο υπέφερες κι υποφέρεις απ' το ίδιο σου το αίμα δεν περιγράφεται. Πώς να σε κοιτάξουμε πατρίδα μας στα μάτια; Αντίθετα με το κεφάλι ψηλά παρελαύνουμε για σένα. Δείχνουμε σεβασμό και υποταγή σ' αυτούς που σε καταστρέφουν στρέφοντας την κεφαλή μας όταν με τον γοργό βηματισμό παρελαύνουμε από μπροστά τους. Κι όλοι καμαρώνουν.
Κάτω την κεφαλή να σκύψουν αυτοί. Αυτοί που σε βασάνισαν και σε βασανίζουν στο πέρασμα των αιώνων. Βλέπεις... τους εξωτερικούς εχθρούς Ελλάδα μου, είθισται να τους νικάμε. Αυτούς που ζουν στα σπλάχνα σου όμως πώς να τους νικήσουμε;
Η μόνη λύση είναι η επέμβαση της Παναγίας. Η γιορτή Της αύριο, η μεγάλη αυτή γιορτή που βοήθησε τον Αγώνα των Ελλήνων ενάντια στη σκλαβιά ας βοηθήσει και τώρα να σωθούμε από τη σκλαβιά αυτών που ευθύνονται για την κατάντια της πατρίδας μας. ΄
Αύριο θα είναι όλα ωραία. Τίποτα δε θα συμβαίνει. Αύριο θα ξεχάσουμε τα πάθη της χώρας μας και θα θυμηθούμε μια ανάμνηση που δε σημαίνει τίποτα γι αυτούς που έχουν καθιερώσει αυτή τη γιορτή. Αύριο θα ξεχάσουμε τη διαφθορά, την ανεργία, το ασφαλιστικό, τη φτώχεια, την παγκοσμιοποίηση. Αύριο δε θα θυμηθούμε. Αύριο θα ξεχάσουμε.
Ελλάδα με τους μετανάστες σου, με τους απανταχού ομογενείς σου, με τους καθημερινούς αγωνιστές της ζωής, με τους μικρούς και τους μεσαίους, τους αδύναμους, τους ανήμπορους, τους ανάπηρους. Ελλάδα με τους ελπίζοντες εις σε. Ελλάδα με τους ελπίζοντες εις την Παναγίαν για τη σωτηρία, την ειρήνη και την ευπορία σου.΄
Και σ' όσους αριστερούς, προοδευτικούς, σ' όσους αντιτίθενται στο θεσμό της παρέλασης φωνάζω εγώ η ίδια να συνεχιστούν οι παρελάσεις. Που επί έντεκα χρόνια παρήλαυνα σχεδόν επί δύο φορές το χρόνο στην αρχή με τον οδηγισμό και κατόπιν με το σχολείο. Δεν είναι αυτό που πλήττει τη δημοκρατία μας. Η υποκρισία των πολιτικών και άνευ των παρελάσεων θα ισχύει. Φασισμό θα συνεχίσουμε να έχουμε ακόμη κι αν καταργηθούν οι παρελάσεις. Δεν είναι μια μέρα σαν και τούτη ηθικό να μην τιμάμε με περιφάνεια τους Αγωνιστές μας, τους ήρωές μας, τους σωτήρες μας.
Έθνος μας, Ελλάδα μας, πατρίδα μας αγαπημένη. Μαζί ενωμένοι να σε απελευθερώσουμε απ' τον λίθαργο. Μαζί να σε σπρώξουμε μακριά απ' τις αλυσίδες που σε κρατάνε πίσω. Μαζί να σε τραβήξουμε έξω από το έλος της φθοράς που σε κρατούνε κάποιοι. Μαζί να σε ξαναναστήσουμε. Αυτό θέλουν οι πρόγονοί μας. Αυτό ονειρεύονταν όταν πολεμούσαν για το έθνος μας. Ζήτω η πραγματική ελευθερία, ένα όνειρο ακόμη μακρινό, ένα όνειρο που μας καλεί στα όπλα.
Εμείς οι μικροί πονάμε μαζί σου. Μα είμαστε μικροί κι οι δυνάμεις μας λίγες. Κάποτε με τα όπλα ο λαός σου έδιωξε τους δυνάστες. Ποια όπλα να πάρουμε τώρα εμείς; Ποιο το γιαταγάνι του 21ου αιώνα; ποιο η πιστόλα; ποιο το τουφέκι; Πες μας Ελλάδα μου εσύ; Πώς να σε σώσουμε;
"Άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει· Λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί, κι’ η μάνα το ζηλεύει. Tα μάτια η πείνα εμαύρισε· στα μάτια η μάνα μνέει· Στέκει ο Σουλιώτης ο καλός παράμερα και κλαίει: «Έρμο τουφέκι σκοτεινό, τί σ’ έχω γω στο χέρι; Oπού συ μούγινες βαρύ κι’ ο Aγαρηνός το ξέρει.»" - Διονυσίου Σολωμού "Ελεύθεροι Πολιορκημένοι-Σχεδίασμα Β'
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου