Έλα τώρα χέρι μου δεξί κείνο που σε πονεί δαιμονικά ζωγράφισέ το
αλλ' από πάνω βάλ' του Το ασήμωμα της Παναγίας
πόχουν τη νύχτα οι ερημιές μες στα νερά
του βάλτου


Πέμπτη 13 Μαρτίου 2008

περί κοινωνικής ποίησης...

Συμβόλαιο ζωής

Ιδού η πόση
Ιδού η βρώση
απουσία γεύσης
κανόνας πρώτος

Ιδού το σκούριασμα
το πέσιμο των σοφάδων
απουσία βαφής
κανόνας δεύτερος

Νεκρές μέλισσες
η αδυναμία του χορού
η αδυναμία της ζωής
κανόνας τρίτος

Έχεις πεθάνει.
Προγαμιαίο συμβόλαιο.

2 σχόλια:

Έλενα είπε...

Διευκρινιστικά και λόγω της θεματικής του ποιήματος σημειώνω πως είμαι ένθερμη υποστηρίκτρια του θεσμού της οικογένειας και του ιερού δεσμού του γάμου κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις. Σε καμία περίπτωση δε θεωρώ ότι επιφέρει τον εσωτερικό θάνατο. Ωστόσο αναπόφευκτα στις περισσότερες των περιπτώσεων καταλήγει σε σύμβαση, εάν δεν έχει τελεσθεί συμβατικά.

Churchwarden είπε...

Αν και πολλά βιβλία τα κρίνω απ΄το εξώφυλλο, πίστη δεν έχω και η συνείδησή μου κοιμάται

το ποίημα σας είναι δυνατό.