Έλα τώρα χέρι μου δεξί κείνο που σε πονεί δαιμονικά ζωγράφισέ το
αλλ' από πάνω βάλ' του Το ασήμωμα της Παναγίας
πόχουν τη νύχτα οι ερημιές μες στα νερά
του βάλτου


Παρασκευή 9 Μαΐου 2008

Και πώς να σου μακρύνω...;


Παρακαλώ, θυμού καλά ό,τι σου λέω τώρα,

και γλήγορα μισεύγω σου, μακραίνω από τη χώρα.

κι ας τάξω ο κακορίζικος πως δε σ' είδα ποτέ μου,

μα ένα κερί αφτούμενο εκράτουν κι ήσβησέ μου.

μα όπου κι αν πάω, όπου βρεθώ, κι ό,τι καιρόν κι α ζήσω,

τάσσω σου άλλη να μη δω μηδέ ν' αναντρανίσω.

Καλλιά 'χω σ' εμέ θάνατο παρ' άλλη με ζωή μου,

για σέναν εγεννήθηκε στον κόσμο το κορμί μου.

Οι ομορφιές σου έτοιας λογης το φως μου ετριγυρίσα,

κι έτοιας λογής οι ερωτιές εκεί σ' εζγουραφίσα,

που σ' όποιον τόπο κι α στραφώ, τα μάτια όπου γυρίσω,

πράμ' άλλο δε μπορώ να δω παρά τη στόρησή σου.

Κι ας είσαι 'ς τούτο θαρρετή, πως όντεν αποθαίνω,

χαιρετισμό να μου 'πεμπες την ώρα κείνη, γιαίνω.


Ερωτόκριτος - Ο αποχαιρετισμός και το δαχτυλίδι στ. 1393 - 1406

Δεν υπάρχουν σχόλια: