Έλα τώρα χέρι μου δεξί κείνο που σε πονεί δαιμονικά ζωγράφισέ το
αλλ' από πάνω βάλ' του Το ασήμωμα της Παναγίας
πόχουν τη νύχτα οι ερημιές μες στα νερά
του βάλτου


Παρασκευή 11 Απριλίου 2008

Απάντηση του Θεού στην τυπική νηστεία.
· Να, κατά την ημέρα της νηστείας σας βρίσκετε ηδονή και καταθλίβετε όλους τους μισθωτούς σας.
· Να, νηστεύετε για δίκες και φιλονικίες, και γρονθοκοπάτε με ασέβεια· για να ακουστεί από πάνω η φωνή σας, μη νηστεύετε όπως αυτή την ημέρα.
· Τέτοια είναι η νηστεία που εγώ διάλεξα; Να ταλαιπωρεί ο άνθρωπος την ψυχή του μια ημέρα; Να γέρνει το κεφάλι του σαν σπάρτο, και να στρώνει από κάτω σάκο και στάχτη για τον εαυτό του;
· Νηστεία θα το ονομάσεις αυτό και ημέρα δεκτή στον Κύριο;
Η νηστεία που εγώ διάλεξα, δεν είναι τούτη:
· Το να λύνεις τους δεσμούς της κακίας, το να διαλύεις βαριά φορτία και το να αφήνεις ελεύθερους τους καταδυναστευμένους και το να συντρίβεις κάθε ζυγό
· Δεν είναι το να μοιράζεις το ψωμί σου σ΄ αυτόν που πεινάει και να βάζεις μέσα στο σπίτι σου τους άστεγους φτωχούς
· Όταν βλέπεις τον γυμνό να τον ντύνεις και να μην κρύβεις τον εαυτό σου από τη σάρκα σου.

Αποτέλεσμα της αληθινής νηστείας. «Τότε το φως σου θα εκλάμψει σαν την αυγή και η υγεία σου γρήγορα θα βλαστήσει και η δικαιοσύνη σου θα προπορεύεται μπροστά σου· η δόξα του Κυρίου θα είναι η οπισθοφυλακή σου. Τότε θα κράζεις και ο Κύριος θα απαντάει· θα φωνάζεις κι εκείνος θα λέει: Να εδώ είμαι εγώ.
Αν βγάλεις από ανάμεσά σου τον ζυγό, την ανάταση του δακτύλου και τα μάταια λόγια και ανοίγεις την ψυχή σου σ΄ εκείνον που πεινάει και ευχαριστείς τη θλιμμένη ψυχή· τότε, το φως σου θα ανατέλλει μέσα στο σκοτάδι και το σκοτάδι σου θα είναι σαν μεσημέρι. Και ο Κύριος θα σε οδηγεί πάντοτε και θα χορταίνει την ψυχή σου μέσα σε ανομβρίες και θα παχύνει τα κόκαλά σου· και θα είσαι σαν κήπος που ποτίζεται και σαν πηγή νερού, που τα νερά της δεν στερεύουν. Κι αυτοί που είναι από σένα, θα οικοδομήσουν τις παλιές ερημώσεις· θα ανεγείρεις τα θεμέλια πολλών γενεών· και θα ονομαστείς: Ο επιδιορθωτής των χαλασμάτων, ο Ανορθωτής των δρόμων για την κατοίκηση.
Αν αποστρέψεις το πόδι σου από το Σάββατο, από το να κάνεις τα θελήματά σου μέσα στην άγια ημέρα μου, και ονομάζεις το Σάββατο τρυφή, άγια ημέρα του Κυρίου, αξιοτίμητη, και το τιμάς, χωρίς να ακολουθείς τους δρόμους σου ούτε να βρίσκεις σ΄αυτό το θέλημά σου ούτε να μιλάς τα δικά σου λόγια, τότε, θα εντρυφάς στον Κύριο· κι εγώ θα σε κάνω να ιππεύσεις επάνω στους ψηλούς τόπους της γης, και θα σε θρέψω με την κληρονομιά του πατέρα σου Ιακώβ· επειδή, το στόμα του Κυρίου μίλησε.
Να το χέρι του Κυρίου δεν μίκρυνε, ώστε να μην μπορεί να σώσει· ούτε βάρυνε το αυτί του, ώστε να μη μπορεί να ακούσει· αλλ΄ οι ανομίες σας έβαλαν χωρίσματα ανάμεσα σε σας και στον Θεό σας, και οι αμαρτίες σας έκρυψαν το πρόσωπο του από σας, για να μην ακούει. Επειδή, τα χέρια σας είναι μολυσμένα από αίμα, και τα δάχτυλά σας από ανομία· τα χείλη σας μίλησαν ψέματα· η γλώσσα σας μελέτησε κακία. Κανένας δεν ζητάει δικαιοσύνη ούτε κρίνει με αλήθεια· έχουν το θάρρος τους επάνω στη ματαιότητα και μιλάνε ψέματα· συλλαμβάνουν κακία και γεννούν ανομία. Επωάζουν αυγά οχιάς και υφαίνουν ιστό αράχνης· όποιος φάει από τα αυγά τους, πεθαίνει· και αν κανένα σπάσει, βγαίνει οχιά. Τα πανιά τους δεν θα χρησιμεύσουν για ενδύματα ούτε θα ντυθούν από τα έργα τους· Τα έργα τους είναι έργα ανομίας και το έργο της βίας είναι στα χέρια τους. Τα πόδια τους τρέχουν προς το κακό και σπεύδουν να χύσουν αθώο αίμα· οι συλλογισμοί τους είναι συλλογισμοί ανομίας· ερήμωση και καταστροφή είναι στους δρόμους τους. Τον δρόμο της ειρήνης δεν τον γνωρίζουν· και δεν υπάρχει κρίση στα βήματά τους· αυτοί διέστρεψαν για τον εαυτό τους, τους δρόμους τους· κανένας που περπατάει σ΄ αυτούς, δεν γνωρίζει ειρήνη.»
Μετάνοια. «Γι΄ αυτό, η κρίση είναι μακριά από εμάς, και η δικαιοσύνη δεν μας φτάνει· προσμένουμε φως, και να, σκοτάδι· λάμψη, και να, περπατούμε μέσα σε πυκνό σκοτάδι. Ψηλαφούμε τον τοίχο σαν τους τυφλούς και ψηλαφούμε σαν να μην έχουμε μάτια· μες το μεσημέρι σκοντάφτουμε σαν μέσα σε νύχτα· είμαστε ανάμεσα στα αγαθά σαν νεκροί· όλοι ουρλιάζουμε σαν αρκούδες και στενάζουμε σαν τρυγόνες· προσμένουμε κρίση, αλλά δεν υπάρχει· η σωτηρία όμως, είναι μακριά από εμάς.
Επειδή, οι παραβάσεις μας πλήθυναν μπροστά σου, και οι αμαρτίες μας είναι μάρτυρες εναντίον μας· επειδή, μαζί μας είναι οι παραβάσεις μας· και τις ανομίες μας εμείς τις γνωρίζουμε· παραβήκαμε και ψευστήκαμε προς τον Κύριο, και απομακρυνθήκαμε από το να ακολουθούμε τον Θεό μας· μιλήσαμε άδικα και στασιαστικά· συλλάβαμε και προφέραμε από την καρδιά μας λόγια ψευτιάς. Και η κρίση στράφηκε πίσω, και η δικαιοσύνη στέκεται μακριά· επειδή, η αλήθεια έπεσε στον δρόμο, και η ευθύτητα δεν μπορεί να εισχωρήσει. Ναι, εξέλειπε η αλήθεια· και αυτός που ξεκλίνει από το κακό, γίνεται θήραμα.»
Σχόλιο: Το βαθύτερο νόημα της προτροπής του Θεού στο να λύνουμε τους δεσμούς της κακίας, να διαλύουμε τα βαριά φορτία, να αφήνουμε ελεύθερους τους καταδυναστευμένους και να συντρίβουμε κάθε ζυγό, που στην πραγματικότητα μας δίνει πλαίσια μέσα στα οποία να ζούμε την ζωή που ο Δημιουργός θέλει να ζούμε, είναι το πώς να διαχειριζόμαστε τα διάφορα θέματα που προκύπτουν συνεχώς σε σχέση με τους συνανθρώπους γύρο μας. Η προτροπή του Θεού να πράξουμε τα πιο πάνω θα πει ότι μας είναι και εφικτό, μπορούμε δηλαδή αν θελήσουμε, να ζούμε σε πλήρη ειρήνη με όλους γύρω μας· έτσι, στην πραγματικότητα ελευθερώνουμε τον εαυτό μας από δεσμούς κακίας που μας κρατούν δεμένους, από βαριά φορτία που μαζεύονται στην καρδιά μας και αποβάλουμε τους ζυγούς που καταταλαιπωρούν την ψυχή μας.

Θα πρέπει να ψάξουμε γύρω μας να βρούμε τους ανθρώπους με τους οποίους:
1. Έχουμε παρεξηγηθεί.
2. Έχουμε διαφορές που μας οδήγησαν σε κακίες- που τις πιο πολλές φορές γίνονται χρόνιες και μας σκληρύνουν ή αποσπούν μέρος από τη χαρά μας,
3. Ποιους πληγώσαμε με λόγια ή έργα μας,
4. Σε ποιους φερθήκαμε δεσποτικά, περιφρονητικά, υποτιμητικά,
5. Ποιους αδικήσαμε,
6. Σε ποιους φερθήκαμε με δόλο και
7. Αυτά τα οποία μόνο εμείς γνωρίζουμε ???

Ίσως πούμε στο μυαλό μας μα εγώ δεν έφταιγα στο ένα ζήτημα, δεν ήταν δική μου ευθύνη στο άλλο, αυτός δεν μου μιλά, μα πέρασαν τόσα χρόνια που δεν μιλιόμαστε, αδίκησα τον δείνα αλλά... Ίσως βρούμε χίλιες και μια δικαιολογίες για να μην.
Δύσκολο το να το πράξει κάποιος, σπουδαία όμως η ανταμοιβή στους εκτελεστές του λόγου Του.
Κείμενο: Α. Φωτίου

Δεν υπάρχουν σχόλια: