Ξημέρωμα Σαββάτου

Ώρα 6:26 το πρωί. Θεσσαλονίκη. Είναι ακόμη νύχτα. Άνοιξα το παράθυρο του δωματίου μου. Πόσο γρήγορα φεύγουν οι ώρες κι έτσι αθόρυβα έρχεται η επόμενη μέρα. Ξημέρωμα Σαββάτου. Ο ουρανός είναι καλυμμένος από παχιά κόκκινα σύννεφα. Ο αέρας με φυσάει οξύς στο πρόσωπό μου. Αλλά κάπου εκεί προς την ανατολή ένα σκούρο γαλάζιο φαίνεται να διέλυσε την κοκκινίλα. Σα να μας δίνει ο Θεός την πνοή του να αντέξουμε κι ετούτη τη μέρα, να ζήσουμε κι ένα ακόμη σήμερα. Πόσο γλυκιά είναι η ζωή, όταν δεν χάνεις ούτε μια στιγμή της. Γιατί κάθε στιγμή είναι ιερή.