Έλα τώρα χέρι μου δεξί κείνο που σε πονεί δαιμονικά ζωγράφισέ το
αλλ' από πάνω βάλ' του Το ασήμωμα της Παναγίας
πόχουν τη νύχτα οι ερημιές μες στα νερά
του βάλτου


Σάββατο 3 Νοεμβρίου 2007

Ξημέρωμα Σαββάτου

Ώρα 6:26 το πρωί. Θεσσαλονίκη. Είναι ακόμη νύχτα. Άνοιξα το παράθυρο του δωματίου μου. Πόσο γρήγορα φεύγουν οι ώρες κι έτσι αθόρυβα έρχεται η επόμενη μέρα. Ξημέρωμα Σαββάτου. Ο ουρανός είναι καλυμμένος από παχιά κόκκινα σύννεφα. Ο αέρας με φυσάει οξύς στο πρόσωπό μου. Αλλά κάπου εκεί προς την ανατολή ένα σκούρο γαλάζιο φαίνεται να διέλυσε την κοκκινίλα. Σα να μας δίνει ο Θεός την πνοή του να αντέξουμε κι ετούτη τη μέρα, να ζήσουμε κι ένα ακόμη σήμερα. Πόσο γλυκιά είναι η ζωή, όταν δεν χάνεις ούτε μια στιγμή της. Γιατί κάθε στιγμή είναι ιερή.

Δεν υπάρχουν σχόλια: