Έλα τώρα χέρι μου δεξί κείνο που σε πονεί δαιμονικά ζωγράφισέ το
αλλ' από πάνω βάλ' του Το ασήμωμα της Παναγίας
πόχουν τη νύχτα οι ερημιές μες στα νερά
του βάλτου


Σάββατο 3 Νοεμβρίου 2007

Το θάρρος στις σχέσεις μας

Πολλές φορές στη ζωή μας γνωρίζουμε ανθρώπους, που περίεργα συναισθήματα μας κυριεύουν. Νιώθουμε έντονη χημεία, έντονη επικοινωνία, δεν εκφραζόμαστε, όμως, γιατί λέμε πως είναι νωρίς, γιατί φοβόμαστε. Η ζωή, όμως είναι μικρή και δεν έχουν χώρο οι αναβολές. Να εκφραζόμαστε, να δινόμαστε εκεί που αξίζει. Να ξοδευόμαστε εκεί που επιλέγουμε εμείς να ξοδευτούμε. Να αγαπάμε και να το δείχνουμε. Να το ξεστομίζουμε. Γιατί τελικά δεν είναι καθόλου πτερόεντα τα έπη. Μάλιστα είναι αυτά που μένουν στη μνήμη περισσότερο από καθετί γραπτό. Περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή, ίσως χάσουμε την ευκαιρία να δώσουμε στον άλλον αυτό που δικαιούται από μας. Η ζωή είναι στιγμές μεγάλων λόγων και μικρών πράξεων. Ας ειν' τα λόγια τα σωστά τα λόγια που θα πούμε και ας τολμήσουμε να τα πούμε.

Δεν υπάρχουν σχόλια: