Περί συμπεριφοράς

Πολιτικός φανατισμός

Αρρώστια της ανθρώπινης ψυχής ο φανατισμός. Εμφανίζεται σε πολλές μορφές. Από την ταύτιση με κάποιο πρόσωπο μέχρι τη θυσία της ανθρώπινης ζωής. Και οι συνέπειές του πάμπολλες πέρα απ’ το θάνατο. Συγκρούσεις λεκτικές με αντίθετης ιδεολογίας ανθρώπους, ρίξεις σχέσεων, καταστροφή μακροχρόνιων φιλιών, διαζύγια, αποκληρώσεις, καταστροφή της ιδιωτικής περιουσίας και άλλα με κορυφαία συνέπεια και συχνή το θάνατο, ειδικά στους θρησκευτικά φανατισμένους ανθρώπους.
Ένα θέμα που απασχόλησε την κοινή γνώμη, τα Μέσα και γενικά σχεδόν τους πάντες τους τελευταίους δύο μήνες ήταν η εκλογή νέου προέδρου του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Μια ακόμη μορφή φανατισμού είναι ο πολιτικός φανατισμός, που σχετίζεται με αντιλήψεις απολυταρχικές γύρω από ένα πρόσωπο ή μια πολιτική παράταξη ή μια πολιτική ιδεολογία. Η εκλογή νέου προέδρου του ΠΑ.ΣΟ.Κ. δίχασε ή και τρίχασε τους ψηφοφόρους του κόμματος αυτού καθώς έπρεπε να επιλέξουν ανάμεσα σε τρεις πολιτικούς. Η μεγάλη μάχη βέβαια, όπως όλοι γνωρίζουμε δόθηκε ανάμεσα σε δύο. Όλοι γίναμε θεατές αυτής της αγωνίας, της προσπάθειας να βγει ο ένας απ’ τους δύο χωρίς να ‘ναι διακριτό κάποιο συμφέρον πάντα, αλλά από απλή ανθρώπινη λαχτάρα να ωφεληθεί το κόμμα. Όλα περίεργα ηχούν. Και μέχρι εδώ λες περαστικό θα ‘ναι. Κι ο καιρός περνά. Γράφονται άρθρα, αφιερώματα, βίντεο προπαγανδιστικού περιεχομένου και λες ως πού θα πάει; Να ‘ρθουν οι εκλογές να ηρεμήσουν οι άνθρωποι. Κι η ημέρα των εκλογών ημέρα αγωνίας, ημέρα αναταραχής, μεγάλης φαγωμάρας κι εκεί που λες όλα τελείωσαν, το ποτήρι ραγίζει. Είναι τότε που ο φανατισμός αυτός στην έξαρσή του δολοφονεί φιλίες, σχέσεις και σπέρνει το δηλητήριό του ανάμεσα στους ανθρώπους.
Στις κρίσιμες στιγμές ο άνθρωπος δοκιμάζεται στις αντιστάσεις του. Στο κατά πόσον θα αφήσει τον εαυτό του να κυριευτεί απ’ τα πάθη του ή θα τον ελέγξει και θα τον κουμαντάρει για το καλό του, αλλά και για το καλό των γύρω του. Ο φανατισμός λοιπόν, όταν τον αφήσει κάποιος να τον κυριεύσει, τότε του θολώνει το μυαλό, γίνεται άλλος άνθρωπος. Δε μιλά ο ίδιος, σκέφτεται μηχανικά και απλά πράττει. Αυτά λειτουργούν ως ελαφρυντικά. Ποιος, όμως, είναι διατεθειμένος να συγχωρέσει κάποιον που είπε ή έκανε κάτι υπό την επήρεια του φανατισμού ή να αναγνωρίσει ελαφρυντικά. Έτσι οι σχέσεις φτάνουν να οξύνονται και να ειπώνονται λόγια που πικραίνουν, γιατί άλλωστε μιλάμε για λεκτικές συγκρούσεις, ή λάθος ειπωμένα λόγια στο πλαίσιο του πολιτικού φανατισμού.
Οι νέοι άνθρωποι, στους οποίους κυρίως δεν πρέπει να υπάρχει αυτή η αρρώστια, είναι αυτοί που πρέπει να αποτελούν το παράδειγμα για τους άλλους. Οι νέοι οφείλουν να έχουν ανοιχτά μυαλά, να έχουν κριτική σκέψη και καχύποπτη απέναντι σε πολιτικά πρόσωπα, πόσο μάλλον να φανατίζονται, όπως δυστυχώς συμβαίνει. Οι νέοι πρέπει να αφυπνίζουν κι όχι να αποκοιμούνται.