Πολυτεχνείο και δημοκρατία στις μέρες μας

"Το Πολυτεχνείο δεν ήτανε γιορτή ήτανε εξέγερση και πάλι λαϊκή".
Όλοι μπορούν να δουν αυτό το μήνυμα να αναγράφεται σ' ένα πανό έξω από το Β Αμφιθέατρο της Νέας Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ. Αναμφίβολα αυτή η άποψη δε βρίσκει σύμφωνους ή δε βρίσκει αντίθετους (αν θέλετε!) όλους. Απομακρύνοντας κάθε ακραίο από ιδεολογικές απόψεις, την 17η Νοεμβρίου, άλλοι γιορτάζουν, άλλοι θυμούνται και "πενθούν", άλλα είναι αυτή η μέρα, ημέρα γιορτής για κανέναν απ' τους ανθρώπους μάλλον παρά για τη δημοκρατία και μόνο.

Την 17η Νοεμβρίου γιορτάζει η έννοια της δημοκρατίας, που αποκαταστάθηκε με την πτώση των χουντικών. Από ποιους "έπεσαν" δεν με απασχολεί εν προκειμένω, ας πιστεύει ο καθένας αυτό που θέλει. Η δημοκρατία αποκαταστάθηκε. Μα που τη βλέπετε εσείς τώρα; Μάλλον κάτι σκάλωσε ή το σκαλώσαμε στην πορεία. Χρειαζόμαστε ένα νέο Πολυτεχνείο; Ή όπως έχω πει και παλαιότερα έναν νέο Όθωνα;

Εγώ σαν καλή συντηρητική κρατική δημοκρατική ακαδημαϊκή πολίτης έκανα το καθήκον μου κατεβαίνοντας στην πορεία ανήμερα της επετείου, μιας μαζικής και ειρηνικής πορείας απ' το Πολυτεχνείο μέχρι την αμερικανική πρεσβεία και πάλι πίσω. "Αψήφησα το γεγονός ότι θα συνυπάρχω με τόσους πολλούς κομμουνιστές και τίμησα αυτό που και σήμερα στερούμαστε στ' αλήθεια. Τίμησα τη δημοκρατία κι εύχομαι να έρθουν εκείνες οι ιδεώδεις μέρες της συνύπαρξης δημοκρατίας και κεφαλαίου.