Κυριακή του τυφλού σήμερα. Και τί μας λέγει η ευαγγελική περικοπή; Ήταν, λέει, ένας εκ γενετής τυφλός κι ο Χριστός άλειψε τα μάτια του τυφλού με πηλό Και του λέει να πάει στην Κολυμβήθρα του Σιλωάμ να πλυθεί. Κι ο τυφλός τι κάνει; Αμέσως πηγαίνει και νίβεται και βλέπει.
Αν εμείς ήμασταν εκ γενετής τυφλοί κι ερχόταν κάποιος μας άλειφε τα μάτια με πηλό και μας έλεγε να πάμε να πλύνουμε κάπου το πρόσωπό μας, θα τον πιστεύαμε; Θα του λέγαμε "καλά, μας δουλεύεις; παίζεις με τον πόνο μας;"
Ο τυφλός όμως τι κάνει; Τον πιστεύει. Γιατί δεν έβλεπε με τα μάτια του σώματος, αλλά με τα μάτια της ψυχής. Ο Χριστός του προσφέρει το άσβηστο φως κι εκείνος το δέχεται. Όπως κι η Σαμαρείτιδα που ο Κύριος της προσφέρει το αθάνατο νερό. Κι εκείνη, με την ειλικρινή και καθαρή ψυχή της, παρότι πόρνη, το δέχεται και ξεδιψά αιώνια. Μια μετέπειτα Αγία, η Αγία Φωτεινή.
Ο τυφλός στερείται το φως του, παρότι δεν είχε αμαρτήσει, ούτε εξ αιτίας των αμαρτιών των γονιών του και ως όργανο του Θεού χρησιμοποιείται για να φανερώσει στον κόσμο τα έργα Του. Γι αυτό και αποζημιώνεται κι ο Χριστός τον θεραπεύει χαρίζοντάς του τη σωματική όραση, αλλά και την ικανότητα να βλέπει με την ψυχή του. Ο Χριστός φωτίζει την ψυχή του τυφλού.
Εμείς άραγε βλέπουμε μόνο με τα μάτια του προσώπου μας ή και με την ψυχή μας; Πιστεύουμε στην ύπαρξη του Χριστού; Αν διακηρύττουμε πως "ναι πιστεύουμε", τότε πρέπει αυτό να το δείχνουν οι πράξεις μας, η ζωή μας γενικότερα. Ο κόσμος μας είναι γεμάτος φώτα, μα αυτά είναι παραπλανητικά. Μας τυφλώνουν και μας εμποδίζουν να δούμε το δρόμο που θα μας οδηγήσει στο να βιώσουμε τη φωταγώγηση της ψυχής μας.
Ο τυφλός αποτελεί παράδειγμα για όλους. "πιστεύω, Κύριε· και προσεκύνησεν αυτώ". Μακάρι κι εμείς να ανοίξουμε τα μάτια της ψυχής μας, για να δεχθούμε το αιώνιο φως που μας προσφέρει ο Χριστός μας, αυτό που δε μας φθείρει, δε μας προδίδει, δε μας στεναχωρεί, δε μας μειώνει, δε μας λυγά, δε μας πονά, δε μας σκοτώνει, αλλά μας χαρίζει την Ανάσταση των ψυχών και την αιώνια ζωή.
2 σχόλια:
Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΦΩΣ. ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΖΩΗ. ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΟΤΙ ΤΟ ΑΙΩΝΙΟ ΦΩΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΦΩΣ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΑΓΚΗ ΣΤΟΥΣ ΣΚΟΤΕΙΝΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ. ΟΜΩΣ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΜΕ ΠΙΣΤΕΥΟΝΤΑΣ ΣΤΟΝ ΙΔΙΟ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΡΑΞΗ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ. ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΦΩΤΑ ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΤΟ ΕΝΑ ΦΩΣ ΤΟ ΙΔΑΝΙΚΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΧΑΡΙΖΕΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΤΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ. ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΗ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΠΙΚΑΙΡΗ Η ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ ΒΕΡΙΤΗ:ΗΤΑΝ ΦΩΤΑ, ΧΙΛΙΑ ΦΩΤΑ,ΜΑ ΔΕΝ ΗΤΑΝΕ ΤΟ ΦΩΣ. πολύ όμορφη η ανάρτησή σου, σε συγχαίρω μέσα απο την καρδιά μου.
Παιδιά ωραίο το blog σας, αλλά έτσι όπως την κάνετε τη διαφήμιση είναι σα να μπουκάρετε κάπου να ρίχνετε μια μολότοφ και μετά να γίνεστε καπνός. Καλοπροαίρετα το λέω, να 'στε καλά!
Δημοσίευση σχολίου