Έλα τώρα χέρι μου δεξί κείνο που σε πονεί δαιμονικά ζωγράφισέ το
αλλ' από πάνω βάλ' του Το ασήμωμα της Παναγίας
πόχουν τη νύχτα οι ερημιές μες στα νερά
του βάλτου


Κυριακή 22 Ιουνίου 2008


Πόσο σ' αγαπώ κανείς δεν ξέρει

κι αν θα μ' αγαπάς, μικρό μου ταίρι

καλοκαιρινό, σ' αγαπώ.


Θα σταθείς ψηλά στο παραθύρι

πάνω στα μαλλιά άστρα του νοτιά.

Έχει η Παναγιά καραβοκύρη

να μας πάει μακριά, πέρα απ' τη στεριά.


5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Βρε Έλενα,

βάλ' το και ως ακρόαση στη σελίδα σου, να το ακούσουμε να φχαριστηθούμε και μεις οι μεγαλύτεροι.

Άναμπελ, Άναμπελ!

στάσου, μύγδαλααααα

χεχεχε

βάλτο αν μπορείς, ωραίο τραγούδι, πού το θυμήθηκες

Έλενα είπε...

Χαίρομαι που σ' άρεσε! Είναι το αγαπημένο ενός φίλου μου κι είπα να τον τιμήσω τώρα που περνάει δύσκολες ώρες. Αν μπορούσα θα έβαζα πολλά τα τραγούδια, αλλά όλο μπερδεύομαι μ' αυτά τα συστήματα. Έχω προσπαθήσει....

Keep Dreaming είπε...

peri romantismou ;)

Έλενα είπε...

Όντως ερασιτέχνη άνθρωπε....:) είσαι γλυκιά όπως πάντα...ας ευχηθούμε για το φίλο μου να του δώσει δύναμη ο Θεός να αντιμετωπίσει τα προβλήματα υγείας του.

Γιώτα Παπαδημακοπούλου είπε...

Ωραίο Post κι ακόμα πιο ωραία photo! :)