Κυνηγώ το λευκό πτηνό του βορρά
με τα ξεσκισμένα δίχτυα
μιας καλοζωισμένης απόχης, ασθμαίνουσας
και τα μέλη μου κρεμασμένα κίτρινα σαρκιά
η πόλις άκλαυτη
λάμνει τον εαυτό της
αφήστε τα μάτια μου ακάλυπτα
όχι που δεν έχω με τι να πληρώσω
αλλά γιατί έτσι χωρίς χέρια
μόνον ετούτα έχω για κουπιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου