Έλα τώρα χέρι μου δεξί κείνο που σε πονεί δαιμονικά ζωγράφισέ το
αλλ' από πάνω βάλ' του Το ασήμωμα της Παναγίας
πόχουν τη νύχτα οι ερημιές μες στα νερά
του βάλτου


Παρασκευή 31 Ιουλίου 2009

Στον ουρανό τού τίποτα με ελάχιστα

Από την κλειδαρότρυπα κρυφοκοιτάω τη ζωή
την κατασκοπεύω μήπως καταλάβω
πώς κερδίζει πάντα αυτή
ενώ χάνουμε εμείς.
Πώς οι αξίες γεννιούνται
κι επιβάλλονται πάνω σ' αυτό που πρώτο λιώνει:
το σώμα.
Πεθαίνω μες στο νου μου χωρίς ίχνος αρρώστιας
ζω χωρίς να χρειάζομαι ενθάρρυνση καμιά
ανασαίνω κι ας είμαι
σε κοντινή μακρινή απόσταση
απ' ό,τι ζεστό αγγίζεται, φλογίζει...
Αναρωτιέμαι τι άλλους συνδυασμούς
θα εφεύρει η ζωή
ανάμεσα στο τραύμα της οριστικής εξαφάνισης
και το θαύμα της καθημερινής αθανασίας.
Χρωστάω τη σοφία μου στο φόβο∙
πέταλα, αναστεναγμούς, αποχρώσεις
τα πετάω.
Χώμα, αέρα, ρίζες κρατάω∙
να φεύγουν τα περιττά λέω
να μπω στον ουρανό τού τίποτα
με ελάχιστα.

Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, Στον ουρανό του τίποτα με ελάχιστα (2005)

6 σχόλια:

Ψυχολόγος είπε...

Καλησπέρα Ελενα τι κάνεις; Γύρισες απο τις διακοπές; Ημουν Θάσο και πέρασα πολύ όμορφα!!!

Έλενα είπε...

Καλησπέρα Ψυχολόγε! Γύρισα, αλλά είμαι σ' ένα αέναο τρέξιμο...
Η Θάσος είναι ένα κατάφυτο νησί, το είχα επισκεφθεί παλαιότερα και μου άρεσε πολύ.

Ψυχολόγος είπε...

Πότε επιστρέφεις στην όμορφη Θεσσαλονίκη Ελενα;

Έλενα είπε...

Καλώς εχόντων των πραγμάτων κατά τα τέλη Αυγούστου με βλέπω να επιστρέφω για τις υποχρεώσεις μου!

fvasileiou είπε...

Να περάσεις έναν υπέροχο Δεκαπενταύγουστο!

Καλή Παναγιά!!

Έλενα είπε...

Να 'σαι καλά Φώτη μου! Σ' ευχαριστώ από καρδιάς!!! Πάνω απ' όλα υγεία να έχουμε και η Παναγία μας να μας σκέπει και να μας βοηθά!

Καλά να περάσεις κι εσύ!