Έλα τώρα χέρι μου δεξί κείνο που σε πονεί δαιμονικά ζωγράφισέ το
αλλ' από πάνω βάλ' του Το ασήμωμα της Παναγίας
πόχουν τη νύχτα οι ερημιές μες στα νερά
του βάλτου


Σάββατο 25 Ιουλίου 2009

Απόψε


Χρόνια πολλά
γιορτές και χαρές περιμένουν
ψηλά στα γενέθλια
σύννεφα βγαίνουν
βροχές και θα πέσουν
φωτιά και θα στάξει το φως


Να φέξει ο καιρός
κεράκια χιλιάδες να ανάψουν
φυσώ και τα σβήνω
τα χρόνια περνούν ευτυχώς


Ο χρόνος τρελός
και ο τόπος γλιστράει
από τα πόδια
γυμνός απομένεις
χαζός να κοιτάς να σωπαίνεις


Κι αν σίγουρος ήμουν
πως θα βρω το δρόμο
στο χάρτη του κόσμου
σημείωσα μόνο
πως χάθηκα


Χαμένος καιρός
τα χρόνια που λείπεις
τραγούδια της λύπης
σαχλά μουρμουρίζουν τριγύρω
στα ραδιόφωνα κλαίνε
και λέξη δεν λένε
να μοιάζει για λίγο αλήθεια



Πατώ το κουμπί
γιορτή στην τηλεόραση πάλι
σικέ εκπομπή να μας φτιάξει κεφάλι
χορεύουν γελούν και μισιούνται
στον τρύπιο φακό
το κακό ταξιδεύει ως εδώ


Σε θέλω πολύ
απόψε που όλα μικραίνουν
και οι ώρες πεθαίνουν
κοιτάζω το χρόνο να λιώνει


Να ρθεις να με βρεις
γιατί όλα σε θέλουν
σε θέλει και η νύχτα
σαν μέρα που λάμπει
και σπέρνει τον κόσμο ξανά


Να ρθείς να με βρεις
γιατί δεν αντέχω ακόμα μιαν ώρα
χαρά δεν ζητώ και ούτε λύπη αντέχω
εσένα αν δεν έχω εδώ


Το εδώ πουθενά
το τώρα ποτέ
αν δεν έρθεις η θάλασσα πλάνη
τα γέλια μας λάθος
κι οι φίλοι δεν είδαν
και οι δρόμοι στο τίποτα
απόψε εάν δεν έρθεις εδώ


Να ρθεις...


http://www.youtube.com/watch?v=V_df3D98dME

7 σχόλια:

Έλενα είπε...

Κι από αύριο στα εικοσιδύο...στα γενέθλια θα στάξει το φώς...τα χρόνια περνούν ευτυχώς...χαμένος καιρός τα χρόνια που λείπεις...αν δεν έρθεις η θάλασσα πλάνη...
Μα ο καθένας ταξιδεύει μοναχός
κι αδελφή ψυχή γυρεύει
και στα κρύσταλλα κομμάτια της καρδιάς
την αλήθεια του λαξεύει...
και θα στάξει το φως!

Μαρια Νικολαου είπε...

Πολυ ομορφοι στιχοι! ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ λοιπον ?

fvasileiou είπε...

Καθώς ο χρόνος κυλάει, καθώς συσσωρεύονται επέτειοι στην καμπούρα μας, οι ελπίδες, οι προσδοκίες, τα όνειρα -ό,τι ονομάζουμε νεότητα- ξεφτίζουν. Χάνονται.
Το Φως, όσοι αξιώθηκαν να στάξει στην καρδιά τους, ανοίγει τα μάτια σε μια άλλη ελπίδα, σε μια άλλη προσδοκία. Όχι δεν είναι νεότητα, δεν είναι παιδικότητα. Είναι ωριμότητα. Η σοφία που κατακτιέται με την πείρα. Ξέρω ότι είναι πράγματα που δεν τα εκτιμούμε πολύ σήμερα. Έχουν βάρος και φαίνεται στην εποχή μας να προτιμούνται τα ελαφρά: Ελαφιές αξίες, ελαφριά ήθη, ελαφριά αισθήματα, ελαφρά τέχνη...
Όμως αυτά ολοκληρώνουν τον άνθρωπο.

Και σου τα εύχομαι ολόψυχα!

Έλενα είπε...

Έτσι Μαρία μου....σ' ευχαριστώ!

Έλενα είπε...

Η ωριμότητα Φώτη μου δεν είναι το κεκτημένο εις βάρος της ελπίδας και των ονείρων, αλλά μια άλλη ελπίδα, μια άλλη προσδοκία, ένας άλλος δρόμος, που όπως περιγράφεις κερδίζεται με το Φως που κάποιοι τυχεροί το είδαν...
Πώς να μην εκτιμήσεις αυτό το Φως; Θα το έβλεπες άραγε, αν δεν ήσουν σε θέση να το εκτιμήσεις;
Σ' ευχαριστώ για τις ευχές σου!

Ανέμη είπε...

Υπεροχο τραγουδι..υπεροχοι και οι στιχοι...απλα δεν υπαρχουν λογια για τον Αλκινοο...
"χρονια πολλα"ελενα,αν και καθυστερημενα!Και κατι αλλο,τα χρονια δεν ειναι ποτε χαμενα οσο τα ζεις...οποιος κι αν (σου)λειπει τα χρονια σου δεν χανουν την αξια τους...αλιμονο αν απο τοσο μικρη ηλικια σκεφτομασταν ετσι!Να εισαι καλα και να θυμασαι...ολη η ζωη ειναι μπροστα!

ΥΓ.Τα τραγουδια του blog σου ειναι ολα τελεια(κοσμουν ηδη το mp3 μου!)

ΥΓ2.Πολυ καλα τα λες Φωτη μου...αυτα ολοκληρωνουν τον ανθρωπο...

Έλενα είπε...

Σ' ευχαριστώ πολύ γλυκειά μου για τα λόγια σου!!! Αχ αυτή η μουσική στο μπλογκ...πραγματικά συμπληρώνει όσα δεν μπορώ με λόγια να φωνάξω η ίδια με τα ποιήματα...ακόμη κι αν δεν ταυτίζεσαι απόλυτα με τα λόγια του αλκίνοου, πώς να μη σε συγκινήσουν; η ζωή μπροστά κι η μνήμη οδηγός!