Έλα τώρα χέρι μου δεξί κείνο που σε πονεί δαιμονικά ζωγράφισέ το
αλλ' από πάνω βάλ' του Το ασήμωμα της Παναγίας
πόχουν τη νύχτα οι ερημιές μες στα νερά
του βάλτου


Τρίτη 14 Απριλίου 2009

Θεωρώντας την πληρότητα

Στους ασάλευτους κόσμους
που έμελλε να γεννηθώ
έζησε η αεικίνητη ψυχή μου.
Τώρα γερνώ πάνω απ’ τα μνήματα
των συγχωρεμένων αισθημάτων μου
κι έρπω σε λευκούς χιτώνες
χωρίς να τους τσαλακώσω
καθώς ασμίλευτα βέλη
με καρφώνουν στο χώμα.

Τώρα ντύνομαι καινούρια μάτια
καινούριες φιλοσοφίες
καθώς οι γέροι ζουν στ’ αποφθέγματα
μα θυμούμενη την παιδική μου όρεξη
θέλησα να σφίξω στα χέρια μου
τα λευκά τούτα ιμάτια
που ευωδιάζουν καθώς ίστανται
και παρίστανται στη ζωή μου.

Και στη σοφία που μου δώρισαν
οι έξωθεν χωμάτινες πτώσεις
φιλώ τα ρούχα σου.
Κρατώ το βίωμα βουβό
σε σωρεία άφωνων κραυγών
μπορεί και να δακρύσω κρυφά.
Μα σαν ξεσπάσει το φιλί μου
θα ‘ναι που μ’ ανοικειώνει
η αυτοπροσφορά σου.
Σαν σε νίψω με τα δάκρυά μου
θα ‘ναι που το πνεύμα σου με πλήρωσε.


Βόλος, 13/4/09

6 σχόλια:

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Όμορφες λέξεις μικρή μου, αποτέλεσμα
ουσιαστικής ενδοσκόπησης
στους μεγάλους τάφους
των αισθημάτων
προσμένουν Ανάσταση...

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ.

Μαρια Νικολαου είπε...

Τι να πει κανεις μπροστα σε τουτα τα λογια...

"φιλώ τα ρούχα σου"... πόσο μου άρεσε αυτό...


Καλημέρα και καλη Ανάσταση να εχεις

Έλενα είπε...

Η συμπόρευση με τέτοιους χιτώνες είναι μια προσωπική και καθημερινή ανάσταση. Καλό Πάσχα και σε σένα Σοφία.

Έλενα είπε...

Μαρία σ' ευχαριστώ πολύ. Είναι ένα διττό ποίημα και με μεγάλη ταπεινότητα γραμμένο και βαθιά ενδοσκόπηση, σαφώς επηρεασμένο απ' τις μέρες που διανύουμε, αλλά και απ' την προσωπική μου ζωή. Με συγκινεί πολύ που σου άρεσε. Να 'σαι καλά και καλή Ανάσταση και σε σένα.

Suada είπε...

Πολύ δυνατές λέξεις. Ακόμα πιο πολλές αναγνώσεις. Να' σαι καλά.

Έλενα είπε...

Τι να πω; Και το ευχαριστώ είναι λίγο, όταν υπάρχουν άνθρωποι που σέβονται την ψυχή σου! Κι εσύ να 'σαι καλά!