Έλα τώρα χέρι μου δεξί κείνο που σε πονεί δαιμονικά ζωγράφισέ το
αλλ' από πάνω βάλ' του Το ασήμωμα της Παναγίας
πόχουν τη νύχτα οι ερημιές μες στα νερά
του βάλτου


Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2010

Η Σιωπή

Σου έχω χτίσει ένα βουνό
ολόγιομο από ευκαιρίες…
Άνοιξε τα μάτια και νιώσε
τα νερά να σ’ εξαγνίζουν
το κελάηδισμα
τα λόγια που περνάνε στην καρδιά
για ζωή αιώνια κι ατελεύτητη.
Εγώ δεν είμαι εκεί.
Αυτός είναι ο δικός σου τόπος.
Εγώ στον έχτισα, θα μπορούσες να πεις
πως σ’ έχω ευεργετήσει κιόλας.

Αν στέρξεις όμως και σταθείς
κι ανοίξεις το πουκάμισό σου
ο βοριάς θα ξεπλύνει τα σωθικά σου
απ’ το νου τον σαλεμένο
και θα ομοιάσεις
τα λόγια σου που φτερώνουν των ανθρώπων τις ψυχές
και θα χαραχτείς
από κάτω ως άνω με το φως της πέτρας μου.

Είναι η σιωπή μου που σου δώρισα ξεμακραίνοντας
και πίσω δεν την παίρνω.
Γιατί εγώ από την άλλη ζω.
Ένα όρος ακαταμάχητο από τις προσφορές του
που αν τις αφήσεις να σε πλησιάσουν
θα λάβεις.

Σου έχω χτίσει ένα βουνό
ολόγιομο σιωπή που κοχλάζει.
Σήκωσε το γερμένο σώμα σου
τον ώμο που σπρώχνει το βουνό
ο φάρος της αλήθειας πώς να πέσει;

Σήκω και φύγε άλλος πια
αφού εντός σου υποταχτείς.
Το νου σα δαμάσεις
για το καλό και το κακό
που πια δεν ξεχωρίζεις
τότε θ’ αστράψει ο κάματος της πάλης
και θα γνωρίσεις πως αγάπη είναι
να παλεύεις εντός σου για τον άλλον.
Ετούτο το πάλεμα να ζήσεις και μακριά
από τις σαρκοβόρες θύμησες θα τρέξεις.

Σου έχω χτίσει ένα βουνό
ολόγιομο απ’ τη σιωπή μου.
Πάρε και στράγγιξε σταγόνα τη σταγόνα
την ψυχή σου που παλεύει στα παλιά
και ποθεί στον κατάμαυρο βυθό
να πνίξει και εμένα.
Εγώ δεν υπάρχω πια, δε με θωρείς
δε με αγγίζεις.
Εγώ από την άλλη ζω.
Σ’ έναν απέραντο ουρανό εντός μου λάμψης.
Την ελευθερία του νου σου σα δαμάσεις
και δεν την ξεπουλάς ανόητα στα Πάθη
τότε θα ομοιάσεις του Θεού το χαμόγελο
που τίμησες ορθά τον σκοπό του ανθρώπου.

9 σχόλια:

Έλενα είπε...

Σιωπή...κυριολεκτική κι ολόκληρη...μπηγμένη στέρεα κι ακλόνητα. Όταν γνωρίσεις το Φως "Μετά το αίσθημα της ελευθερίας με όποιο τίμημα" ΔΕΝ ΞΑΝΑΓΥΡΝΑΣ ΠΙΣΩ. "ΗΛΙΟΣ, ΗΛΙΟΣ ΠΑΝΤΟΥ".

Μαρια Νικολαου είπε...

Σου έχω χτίσει ένα βουνό
ολόγιομο από ευκαιρίες…

που τελικά το γκρέμισε...

Έλενα είπε...

Δεν το γκρέμισε Μαρία μου! Η Αλήθεια δεν κλονίζεται από τίποτα. "Μετά το αίσθημα της ελευθερίας με όποιο τίμημα" ΔΕΝ ΞΑΝΑΓΥΡΝΑΣ ΠΙΣΩ.
Τον άνθρωπο τον στερημένο να φοβάσαι...έτσι δε λένε; Χτίζουν εμμονές, γραπώνονται και πιο το καλό, πιο το κακό για τους ίδιους και τους άλλους αδυνατούν να ξεχωρίσουν...

Chara Naoum είπε...

Δεν έχω λόγια...Με εξέφρασε απόλυτα τούτη σου η κατάθεση. Αν σου πω ότι νιώθω έτσι ακριβώς; Ότι ζώ μέσα στο ποίημα σου;
Σ'ευχαριστώ, Έλενα. Βαθιά, γλυκειά μου.

Έλενα είπε...

Χαρά...

Μακάρι τα λόγια μου να εξυψώνουν και να μη βυθίζουν σε άσχημες και ψυχοφθόρες θύμησες...

Σου εύχομαι ό,τι καλύτερο για τη ζωή σου! Ειλικρινά...μακριά από συναισθήματα κι ανθρώπους που δε μας οδηγούν πουθενά.

ΑΝΘΗ είπε...

Κατάθεση ψυχής! Πόσα λόγια τελικά μπορούν να ειπωθούν μέσα σε απόλυτη σιωπή! Καλό κι ευλογημένο βράδυ, καλή μου Έλενα!

Έλενα είπε...

Αρκεί να ερμηνευθούν σωστά Ανθή μου...όταν η σιωπή βιώνεται για τον καθένα ξεχωριστά!

Καλό κι ευλογημένο βράδυ και σε σένα!

προφήτηs είπε...

λένε ότι την σιωπή μπορείς να την βρεις ανάμεσα στο πλήθος, εκεί που η φασαρία γίνεται κομμάτι των βημάτων σου...

εκεί που.... μα κάνω λάθος... σιωπή, σαν μουσική...

καλησπέρα

Έλενα είπε...

Εκεί που όλα ενώνονται και γίνονται μια γραμμή που σε πλαισιώνει και σε απομονώνει...κι από εκεί πηγάζει μια σιωπή, σαν μουσική...

Καλά να είσαι προφήτη μου!