Έλα τώρα χέρι μου δεξί κείνο που σε πονεί δαιμονικά ζωγράφισέ το
αλλ' από πάνω βάλ' του Το ασήμωμα της Παναγίας
πόχουν τη νύχτα οι ερημιές μες στα νερά
του βάλτου


Τετάρτη 27 Μαΐου 2009

Αυτοψία

Ποιος ρωτήθηκε αν θέλησε
σε τούτη τη στοιβάδα
της άνομης ζωής
να περιστρέφεται η ψυχή του;

Άτομα σαρκικών στερήσεων
θύτες σε τούτη την πλεκτάνη
θανάτωσαν τις υπάρξεις τους
σε θάλασσες αναγκών.

Δε ρωτήθηκα αν θέλησα
στου άσπιλου κορμιού σου
τις γωνιές να ζω.
Μόνο ερωτεύτηκα.

Του παντοδύναμου κακού
τους ρόλους
πρόθυμα υποδύθηκα
κι επέζησα

πέφτοντας
από γκρεμισμένους πόθους
στιγμών που έζησα
μαζί σου.

Διαβρώθηκα.
Κανένα έγκλημα δεν είναι τέλειο.
Κι εσένα σκηνοθέτη
των μιαρών θυμήσεων

σ’ άφησα να καις
στο τέλμα
των ανολοκλήρωτων
μονόπρακτων.

Αγάπη μου,
αυτός ο ρόλος δε μου πάει.

2 σχόλια:

Ψυχολόγος είπε...

Το έχεις το ταλέντο πάντως να γράφεις ωραία και επίκαιρα!!! Εύγε!!!

Έλενα είπε...

Πώς να μη δεχτείς με χαρά αυτήν την τόσο καλοπροαίρετη υπερβολή! σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
Όντα πολιτικά είμαστε, πάντα θα είναι επίκαιρες οι επιδράσεις των σχέσεων με τους συνανθρώπους μας, επάνω μας...καλή σου μέρα!