Αφιέρωμα στη Μέριλ Στριπ (Meryl Streep)

Κατά πολλούς θεωρείται η καλύτερη εν ζωή ηθοποιός στον κόσμο. Έχει το θείο χάρισμα της απόλυτης ερμηνείας μετατρέποντας τους χάρτινους ήρωες σε ζώσες οντότητες. Η ανέγγιχτη απ’ το χρόνο γοητεία της και το βαθύ μελαγχολικό κι ιδιοφυές βλέμμα της είναι χαρακτηριστικά που την ξεχωρίζουν από πολλές άλλες γυναίκες του χώρου της.
Η Μέρυλ Στριπ (Meryl Streep), βραβευμένη με 2 βραβεία Όσκαρ, 6 Χρυσές Σφαίρες, 2 βραβεία Έμμυ, βραβείο BAFTA καλύτερης ερμηνείας, βραβείο Σίζαρ συνεισφοράς στον κινηματογράφο, βραβείο AFI συνεισφοράς στον κινηματογράφο, με συνολικά 63 νίκες και 68 υποψηφιότητες, εκ των οποίων οι 14 υποψηφιότητες ήταν για βραβείο Όσκαρ είναι αδιαμφισβήτητα μία τεράστια μορφή του μοντέρνου κινηματογράφου.
Γεννημένη στις 22 Ιουνίου του 1949 στο Summit του New Jersey (Νιου Τζέρσευ) των Ηνωμένων Πολιτειών η Μαίρη Λουίζ (Μέριλ) Στριπ από μικρή έδειξε την έφεσή της στην όπερα. Από τα δώδεκα ξεκίνησε μαθήματα κλασσικού τραγουδιού με σκοπό να γίνει τραγουδίστρια της όπερας. Μαθήτευσε στο Vassar, σε ένα απ’ τα καλύτερα κολλέγια ελευθερίων τεχνών της Νέας Υόρκης, όπου και ανέπτυξε το ενδιαφέρον της στην υποκριτική και στα χρόνια της αποφοίτησης γράφτηκε στο πανεπιστήμιο του Yale όπου και σπούδασε στη Δραματική Σχολή.
Η καριέρα της ως ηθοποιός ξεκίνησε επί σκηνής. Το κινηματογραφικό της ντεμπούτο έγινε το 1977 με την ταινία «Julia» κι ένα χρόνο αργότερα με την ταινία «Ο ελαφοκυνηγός» (The deer hunter) έρχεται η πρώτη της υποψηφιότητα για Όσκαρ. Το 1980 κερδίζει το πρώτο της Όσκαρ (β΄ γυναικείου ρόλου) για την ταινία «Κράμμερ εναντίον Κράμμερ» και το 1983 το δεύτερο βραβείο Όσκαρ (α΄ γυναικείου ρόλου) για την ταινία «Η επιλογή της Σόφι». Πρωταγωνίστησε σε πολλές σπουδαίες ταινίες όπως «Οι γέφυρες του Μάντισον», «Η ερωμένη του Γάλλου υπολοχαγού», «Πέρα από την Αφρική», «Οι ώρες». Στη δεκαετία του 80 ο Τένεσσυ Ουίλλιαμς θέλησε τη Στριπ για το ρόλο της Μπλανς στο «Λεωφορείον ο Πόθος», για την κινηματογραφική του εκδοχή, αλλά η ίδια δεν ήταν διαθέσιμη.
Τελειομανής και σχολαστική, έχει τη μοναδική ικανότητα να επιτυγχάνει τις διαφορετικές προφορές που ο εκάστοτε ρόλος απαιτεί. «Ό,τι κι αν συμβεί, το έργο μου είναι αυτό που θα παραμείνει», είχε δηλώσει σε ερώτησή της για το μέλλον.
Το 1978 παντρεύεται τον Νταν Γκάμερ (Don Gummer), γλύπτη στο επάγγελμα και αποκτά μαζί του τέσσερα παιδιά. «Δεν ξέρω τι θα έκανα χωρίς τον άντρα μου. Θα ήμουν νεκρή, συναισθηματικά τουλάχιστον, αν δεν τον είχα γνωρίσει. Είναι ο καλύτερος», έχει δηλώσει η Στριπ. «Δεν υπάρχει οδικός χάρτης για το πώς θα μεγαλώσεις μια οικογένεια. Είναι πάντα μια τεράστια διαπραγμάτευση. Αλλά έχω μια ολοκρατική ανάγκη τόσο να δουλεύω όσο και να έχω μεγάλους δεσμούς αγάπης στη ζωή μου. Δεν μπορώ να φανταστώ να παραγκωνίζω το ένα για το άλλο».
Αυτή την ανάγκη ευχόμαστε να την καλύπτει και στο μέλλον με τους σπουδαίους ρόλους που θα ερμηνεύσει στη συνέχεια της πορείας της, αλλά και με τον σπουδαίο ρόλο της μητέρας που είναι κι ο σημαντικότερος στη ζωή της. Εμείς θα την πλαισιώνουμε με αγάπη κι ευγνωμοσύνη για όσα μας έχει χαρίσει και θα συνεχίσουμε να μαθαίνουμε ακόμα κι απ’ τη σιωπή του βλέμματός της.