Η Αγία Μαρίνα στην καθημερινότητά μας

Πριν μερικά χρόνια κατά τη διάρκεια των διακοπών μας στο χωριό, όπου η Αγία Μαρίνα είναι πολιούχος, την ημέρα της παραμονής επέστρεφε από την πόλη κι απ΄τη δουλειά του το μεσημέρι στο χωριό ο πατέρας μου. Εγώ παιδί του δημοτικού τότε πήρα το ποδήλατο και πήγα να τον υποδεχτώ στην είσοδο του εξοχικού μας, όπου εκεί ο πλακόστρωτος δρόμος έχει κλίση. Τον ανέβηκα με τα πόδια και στα χέρια το ποδήλατο, μέχρι που μπαίνει ο μπαμπάς μου με το αυτοκίνητό του. Τότε αφήνω τα φρένα κι αρχίζω να κατηφορίζω προς την κύρια αυλή και το σπίτι μας.

Το έδαφος είναι επικλινές και στα δεξιά μου υπήρχαν βράχια, πέτρες με μυτερά εξογκώματα. Ο μπαμπάς προπορεύτηκε κι εγώ κατέβαινα με ταχύτητα την κατηφόρα συνειδητοποιώντας ότι τα φρένα μου δεν πιάνουν. Χάνω τον έλεγχο και πέφτω με το πρόσωπο πάνω στα βράχια. Ο πατέρας μου απ' το αυτοκίνητο βλέπει το τι έχει συμβεί κι έντρομος βγαίνει φωνάζοντας τη μητέρα μου απ' το σπίτι. Τρέχουν κι οι δυο. Στο σώμα μου μικρές ασήμαντες εκδορές σε χέρια και πόδια. Μα ένα σοβαρό τραύμα υπήρχε στο πρόσωπό μου. Ακριβώς κάτω απ' το δεξί μου μάτι ένα μεγάλο και βαθύ τραύμα σημάδευε το πρόσωπό μου. Με αυτό το σημάδι, που μου άφησε για αρκετά χρόνια μια ευαισθησία στην επιδερμίδα χαιρέτησα την επομένη την εικόνα της Αγίας Μαρίνας με ταπεινότητα κι ευγνωμοσύνη που έσωσε το δεξί μου μάτι και δεν το στερήθηκα μ' αυτόν τον τρόπο. Από τότε πάντοτε τιμούμε τη μνήμη της και πάντοτε παρευρισκόμαστε στην εκκλησία του χωριού που δοξάζει τη μεγάλη Αγία της Ορθοδοξίας μας.

Η Εκκλησία μας εορτάζει την Αγία Μαρίνα στις 17 Ιουλίου.

Πληροφορίες για τη ζωή και τα σπουδαία θαύματα της Αγίας Μαρίνας βρείτε στο μπλογκ: http://www.sinodiporos.blogspot.com/