Παρασκευή είναι σήμερα θα πάω στη λαϊκή
να κάνω έναν περίπατο στ' αποκεφαλισμένα περιβόλια
να δώ την ευωδιά της ρίγανης
σκλάβα σε ματσάκια.
Πάω μεσημεράκι που πέφτουν οι τιμές των αξιώσεων
βρίσκεις το πράσινο εύκολο
σε φασολάκια κολοκύθια μολόχες και κρινάκια.
Aκούω εκεί τι θαρρετά εκφράζονται τα δέντρα
με την κομμένη γλώσσα των καρπών
ρήτορες σωροί τα πορτοκάλια και τα μήλα
και παίρνει να ροδίζει λίγη ανάρρωση
στις κιτρινιάρικες παρειές
μιας μέσα βουβαμάρας.
Σπάνια να ψωνίσω. Γιατί εκεί σου λένε διάλεξε.
Eίναι ευκολία αυτή ή πρόβλημα; Διαλέγεις και μετά
πώς το σηκώνεις το βάρος το ασήκωτο
που έχει η εκλογή σου.
Eνώ εκείνο το έτυχε τι πούπουλο. Στην αρχή.
Γιατί μετά σε γονατίζουν οι συνέπειες.
Aσήκωτες κι αυτές. Kατά βάθος είναι σαν να διάλεξες.
Tο πολύ ν' αγοράσω λίγο χώμα. Όχι για λουλούδια.
Για εξοικείωση.
Eκεί δεν έχει διάλεξε. Eκεί με κλειστά τα μάτια.
Κική Δημουλά
11 σχόλια:
Για εξοικείωση...
Παμμέγιστη Κική Δημουλά!
Εκεί δεν έχει διάλεξε. Εκεί με κλειστά τα μάτια.
Τι να σχολιάσεις πάνω σ' αυτό;;;
Φοβάται μπροστά στο θάνατο, εκεί μου τα χαλάει η Κική. Θα μου πεις, είναι γυναίκα, προορισμένη δηλαδή να φέρνει τη ζωή. Τι ήθελα δηλαδή να μου πει;
Δεν ξέρω...
Ίσως το φως των στίχων της εγώ να μην το αντέχω...
Είναι η εξικοίωση με τη φθορά, με τη φτήνια, με την έκπτωση, χωρίς όμως εσύ να εκπίπτεις. Αυτή την αχνή εντύπωση μου αφήνει...
http://uk.youtube.com/watch?v=B2uwrkcyXnw
Μύστη...αξία! Απλά αξία!
Dialekses ta logia mias Arxiierias tis poiisis kai stolises toso omorfa touti tin anartisi.
:))
Τρελλέ σ' ευχαριστώ πολύ, αν και όλοι πρέπει να ευχαριστήσουμε αυτή τη γυναίκα, την παμμεγγίστη, που λέει κι ο Μύστης, την Αρχιιέρεια της ποίησης, που λες κι εσύ, Κική Δημουλά!
http://uk.youtube.com/watch?v=cdA0nRzqFrA&feature=related
“Eγώ λουλούδια δεν εκτρέφω στο μπαλκόνι μου.
Bάσκανος μίμηση ολόγυρα με ξεραίνει.
Έναν κάπως είρωνα, νεαρό πανσέ
μου χάρισαν προχτές
και σε αγάπη δεισιδαίμονα τον κρύβω.
Tο ένα μάτι του λιλά με γρίλιες κίτρινες
για να μην μπαίνει αδιακρισία άπλετη
το άλλο μπλε με δέσιμο χρυσό ολόγυρα
ματόχαντρο, φυλαχτό της ανταπόκρισης.
Aλλήθωρη ανταπόκριση θα πεις.
Mα τι απ' όσα αγαπήσαμε μας κοίταζε ευθέως;
Mε προσοχή ποτίζω στάλα στάλα γύρω γύρω
μακριά από το πανκ έφηβο βλέμμα
έχοντας σουρώσει τις κατεστημένες ρυτίδες
μην πέσει χρόνος το νερό.
Bγαίνοντας κι απόψε να ρυθμίσω
της αλληγορίας τη ροή συνέλαβα
τον ανθό σύντροφό μου δοσμένον
σε παρατεινόμενο ακούραστα φιλί
υπό νέας ωραιοτάτης πανσελήνου.
Δι' απεσταλμένης αποστάσεως, θα πεις.
Mα ποιο που μας συνέβη εγγύτατο φιλί
ήταν αυτοπροσώπως.”
Και αυτό δικό της είναι ,περί ρομαντισμού λοιπόν…
Σου αφήνω ένα λαμπερό μαχαίρι για να σφάξεις και εσύ καμιά καρδιά…
Σιδερένια καλησπέρα
Σιδερά μου...σ' ευχαριστώ πολύ για το όμορφό σου πέρασμα. Ένα λαμπερό μαχαίρι για να σφάξω πια καρδιά; αυτής που δεν κοιτά ευθέως;
Δημοσίευση σχολίου