Έλα τώρα χέρι μου δεξί κείνο που σε πονεί δαιμονικά ζωγράφισέ το
αλλ' από πάνω βάλ' του Το ασήμωμα της Παναγίας
πόχουν τη νύχτα οι ερημιές μες στα νερά
του βάλτου


Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2009

Μα για τους δυνατούς υπάρχει πάντοτε ένα φρούριο μυστικό μέσα στην ψυχή τους, όπου μπορούν ν’ αποσυρθούν και να διαφεντέψουν τα στερνά τους, να μην ντροπιάσουνε τουλάχιστον, πεθαίνοντας, την ιδέα της ανθρωπιάς.
Το μεγαλείο της ψυχής είναι εκείνο που δίνει και στον πόνο και στον θάνατο, μιαν όψη θεϊκή: μια πιο βαθιά και αληθινότερη ενόραση της ζωής αυτής που ζούμε.


Edith Hamilton, Αμερικανίδα φιλόλογος

4 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Ναι έτσι ειναι...
Ετσι 'θελουμε" να ειναι για να νιωθουμε καλυτερα

Καλημερα

Έλενα είπε...

Κάποτε έτσι ήταν...σε εποχές που η ανθρωπότητα πορευόταν χωρίς φόβο να γονατίσει...σε εποχές μακρινές που κράτησαν λίγο κι απ' τις οποίες εμπνέεται κι η Edith Hamilton...τις εποχές της Αθήνας του Αισχύλου και των Μηδικών Πολέμων, του ανυπέρβλητου μεγαλείου των ηρώων της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας.

προφήτηs είπε...

Edith Hamilton, όταν διάβασα αυτό το όνομα μου ήρθε στο νου ο κορυφαίος μαθηματικός Clairaut Hamilton... ένα μεγαλείο ψυχής έδωσε κ εκείνος μέσα από μαθηματικές εφαρμογές για τη γεωμετρία, ένα μεγαλείο ψυχής παραδίδει κ η αμερικανίδα φιλόλογος μέσα από τα λόγια της...

το μεγαλείο ψυχής είναι εκείνο που δίνει κ στον πόνο κ στον θάνατο μια όψη θεική....

Έλενα είπε...

Προφήτη...Νά πώς το αρχέγονο μεγαλείο είναι διαχρονικό και πώς οι άνθρωποι ακόμη και παρά την εποχή τους το κουβαλούν μέσα τους.