Έλα τώρα χέρι μου δεξί κείνο που σε πονεί δαιμονικά ζωγράφισέ το
αλλ' από πάνω βάλ' του Το ασήμωμα της Παναγίας
πόχουν τη νύχτα οι ερημιές μες στα νερά
του βάλτου


Πέμπτη 5 Μαρτίου 2009


"Σαν ένα ματσάκι από λέξεις η ποίηση. Τις συλλέγει από το μικρό θερμοκήπιό του ένας μονόλογος που χρόνια ονειρεύεται να τις προσφέρει σε μιαν επικοινωνία με την οποία είναι αιώνες ερωτευμένος, χωρίς να έχει λάβει σαφή δείγματα ανταποκρίσεως εκ μέρους της".

Κική Δημουλά - Ο φιλοπαίγμων μύθος

Με την επικοινωνία κρατάει η ποίηση, παρόλο που δε δέχεται δείγματα ότι έγινε δεκτό το ματσάκι. Με την επικοινωνία, το μεγάλο αίτημα και το μεγάλο ανικανοποίητο, μας λέει η Κική Δημουλά. Στην ίδια κατηγορία με το μυστήριο του έρωτα τοποθετημένη η ποίηση από την ίδια. Όπως συντίθεται μέσα μας ο έρωτας έτσι κι ένα ποίημα χτίζεται, σχεδόν...ερήμην μας...

2 σχόλια:

jeminis είπε...

Μονόλογος...
Απλός...
Τηλεγραφικός
και με ουσία!!!
Καλημέρα...

Έλενα είπε...

Καλημέρα και σε σένα φίλε μου! Εγώ λοιπόν πιστεύω σ' αυτήν την επικοινωνία...μάλλον κι εγώ μ'αυτήν είμαι ερωτευμένη...κι ας μπορώ να την εκφράσω μ' έναν μονόλογο...κι ας μην είναι σαφή τα δείγματα...αυτή είναι η μαγεία ότι βαδίζεις τυφλός, σε μιαν έρημο κι ίσως απ' το πουθενά μπορεί να λάβεις κάποια κουτσουλιά θεϊκή.
Κι όντως αυτός ο μονόλογος μοιάζει με τηλεγράφημα...αφαιρείς από μέσα του τα επουσιώδη και το γεμίζεις με υπονοήματα.