Έλα τώρα χέρι μου δεξί κείνο που σε πονεί δαιμονικά ζωγράφισέ το
αλλ' από πάνω βάλ' του Το ασήμωμα της Παναγίας
πόχουν τη νύχτα οι ερημιές μες στα νερά
του βάλτου


Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2008

Μετά από τόσο καιρό στο πηδάλιο αυτού του ιστολογίου θέλω να ευχαριστήσω εκ βάθους καρδίας όλους τους φίλους αναγνώστες, κατόχους αξιολογότατων ιστολογίων που με τίμησαν εξ αρχής με τις επισκέψεις τους στο μπλογκ μου και βοήθησαν στην ανέλιξή του.
Ξεκινώντας χωρίς να έχω γνώση των πραγματικών διαστάσεων που μπορεί να λάβει ο κόσμος των μπογκς έμεινα έκπληκτη από το ποσοστό των ιστολογίων που κάνουν πολιτισμό και κάθε ανάρτησή τους αποτελεί έργο τέχνης. Θαύμασα την τρομερή αξιοποίηση του βήματος από διάφορους χρήστες προς όφελος του κάθε ανθρώπου.
Συγχαίρω κι ευχαριστώ τους χρήστες και αναγνώστες αυτούς και μέσα από το συγκεκριμένο μπλογκ θα προσπαθήσω να συνεχίσω να εκμεταλλεύομαι αυτή την ελευθερία γνώμης προς αξιοποίηση και προβολή ιδεών.
Τους καλώ να συνεχίσουν να στηρίζουν το ιστολόγιό μου που σκοπό έχει να αγγίξει τις ευαίσθητες πτυχές του ανθρώπου, να άρει τη φαντασία και να εγείρει το πνεύμα. Περιμένω κι άλλα μέλη ως αναγνώστες στους Περί Ρομαντισμού διαλόγους. Σας ευχαριστώ και καλή μας συνέχεια.

5 σχόλια:

Τρελός του Χωριού είπε...

Είχες πεί οτι θα βγάλεις και γλυκάκι μετα .

;))

Έλενα είπε...

:) έλα και με πέτυχες πάνω που σορόπιαζα τον μπακλαβά...τι να κάνω;χαίρομαι κι εγώ η ταπεινή blogger!

Έλενα είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Τρελός του Χωριού είπε...

Πάντα οι προθέσεις είναι πιο γλυκες από το ιδιο το γλυκο . Αλλωστε αυτο το χαμογελό σου με αποζημίωσε

;)

Έλενα είπε...

Να ένας άνθρωπος που δε δίνει σημαία στο υλικό αλλά στην έννοια, στο νόημα πίσω από το ίδιο, αλλά και στο νόημα της πρόθεσης. Γι αυτό θεωρώ το λουλούδι το πιο ξεχωριστό δώρο, αγνό και ακατέργαστο κι ας μην είναι ακριβό, αλλά δεν το άγγιξε ο άνθρωπος με τα βρώμικα χέρια του.