Έλα τώρα χέρι μου δεξί κείνο που σε πονεί δαιμονικά ζωγράφισέ το
αλλ' από πάνω βάλ' του Το ασήμωμα της Παναγίας
πόχουν τη νύχτα οι ερημιές μες στα νερά
του βάλτου


Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2008













Κάθε μέρα πάω σχολείο! Κάθε μέρα πάω Πανεπιστήμιο! Κάθε μέρα πάω για δουλειά! Μαθαίνω γράμματα! Μαθαίνω απ' τους άλλους! Ακούω ειδήσεις! Ακούω τον εξάψαλμο! Ακούω μουσική! Βλέπω τηλεόραση! Βλέπω την αδικία! Βλέπω θαύματα! Διαβάζω εφημερίδα! Διαβάζω βιβλία! Διαβάζω το παιδί μου! Κι όταν πάω να κοιμηθώ πέφτω μπρούμυτα! Κι όταν πάω να κοιμηθώ γίνεται το κεφάλι μου ένα μεγάλο καζάνι με νερό που κοχλάζει έτοιμο να εκραγεί! Κι όταν πάω να κοιμηθώ σκέφτομαι...έμαθα τόσα πολλά σήμερα, εμπλούτισα τις γνώσεις μου, αλλά ήταν αυτό το νόημα της μέρας μου; Σήμερα τι μου έμαθε η ζωή; Αυτό είναι το νόημα. Κάθε βράδυ λοιπόν σκέφτομαι...τι έμαθα σήμερα;


Αφήστε τα σχόλιά σας...εσείς τί μάθατε σήμερα;

3 σχόλια:

Γιώτα Παπαδημακοπούλου είπε...

Ότι μόνο η υπομονή μας σώζει...

Έλενα είπε...

Ότι χωρίς φίλους η ζωή είναι μισή, ανούσια. Μαζί τους δημιουργείς, ζεις.

Γιώτα μου...να φανταστώ ότι αυτό το "μάθημα" το ανάγεις σε γενικό "μάθημα" στη ζωή σου! Σου εύχομαι οι καταστάσεις και οι άνθρωποι να μη σε φέρνουν σε θέση να χάνεις την υπομονή σου!

Γιώτα Παπαδημακοπούλου είπε...

Δυστυχώς Έλενα οι άνθρωποι στις μέρες προκαλούν την υπομονή σου, πόσο μάλλον όταν νομίζουν ότι είναι οι μόνοι με προβλήματα και ότι το σύμπαν πρέπει να γυρίζει γύρω τους.