Έλα τώρα χέρι μου δεξί κείνο που σε πονεί δαιμονικά ζωγράφισέ το
αλλ' από πάνω βάλ' του Το ασήμωμα της Παναγίας
πόχουν τη νύχτα οι ερημιές μες στα νερά
του βάλτου


Δευτέρα 25 Αυγούστου 2008

Αθλητισμός: γιατί μας εμπνέει

Ψάχνω να βρω το συναίσθημα αυτό όταν ένας αθλητής νικά, όταν μια σημαία σηκώνεται ψηλά, όταν οι άνθρωποι ζουν για μια στιγμή, που όταν έρθει αγγίζουν τα όριά τους. Όταν οι μυώνες τεντώνονται, τα νεύρα πάλλονται, το σώμα ίπταται και η καρδιά έτοιμη να σπάσει τότε ο άνθρωπος φτάνει στην κόψη του ξυραφιού που όλα είναι αμφίβολα κι αβέβαια.




Ο αθλητισμός πάντα με συγκινούσε. Η διαδικασία της υπερπροσπάθειας προσφέρει πάντα τόσα πολλά. Όταν όλοι οι θεατές όρθιοι σε χειροκροτούν για ένα τέταρτο, όταν όλα έχουν σταματήσει για σένα, όταν στη ζωή σου κερδίζεις την υστεροφημία πριν πεθάνεις και με αξιοπρέπεια αποχωρείς δίνοντας την σκυτάλη στο νεώτερο τότε αυτό είναι αθλητισμός. Γιατί είναι έμπνευση η ζωή σου, έμπνευση η πορεία σου που πάντα θα λειτουργεί ως παράδειγμα για τους νέους.


Όποιος κι αν είσαι, όσο χρονών κι αν είσαι, αγωνίζεσαι να ξεπεράσεις τον εαυτό σου. Αγωνίζεσαι να γίνεις πιο δυνατός. Ακόμη κι η ήττα δε θα σε λυγίσει, αλλά θα σε κάνει πιο δυνατό για το επόμενο εμπόδιο. Γι αυτό ο αθλητισμός με συγκινεί, γιατί κρύβει το πάθος των αθλητών, κρύβει τα όνειρα που διψούν να γίνουν αλήθεια.







Ο αθλητισμός με συγκινεί. Βλέπω σ' αυτόν ανθρώπους πολεμιστές. Βλέπω αγωνία, πόνο, μόχθο, προσμονή, θάρρος, κουράγιο. Βλέπω μικρά παιδιά να παλεύουν στον τάπητα να σταθούν με το όνειρό τους στον κόσμο. Και κάθε φορά σε κάθε αγώνα να βάζουν ένα ακόμη λιθάρι για να κάνουν αυτό το όνειρο αλήθεια. Βλέπω την ομάδα, τα δύο να γίνονται ένα, με ένα στόχο, μια ελπίδα, ένα όνειρο. Κι αυτό είναι ο αθλητισμός η ελπίδα για το όνειρο.







Όποιος και να είσαι κουβαλάς ένα όνειρο. Να τα καταφέρεις, να νικήσεις, να δοξάσεις το όνομά σου και την πατρίδα σου. Γι αυτό ο αθλητισμός θέλει αφοσίωση, δύναμη ψυχής, καθαρό μυαλό και πάνω απ' όλα αγάπη γι αυτό που κάνεις.

10 σχόλια:

Mystis είπε...

Αυτή είναι η φωτεινή πλευρά του Αθλητισμού, το πρώτο σκίρτημα, το πρώτο θάμπωμα, το αληθινό μεράκι.

Στις μέρες μας, όμως, η σκοτεινή πλευρά του ματαιόδοξου αυτού πράματος τείνει να το καταστρέψει... Εγώ λάτρεψα τον αθλητισμό. Μια ζωή κάνω αθλητισμό, αλλά η ανώμαλη προσγείωση την "κρίσιμη" στιγμή ήταν μια αποδοκιμασία. Πάντως, τον πιστεύω ακόμα ως μια ευγενή ανθρώπινη ενασχόληση...

Έλενα είπε...

Ο σύζυγος της νονάς μου είναι μηχανικός, Γάλλος στην εθνικότητα και έχει γυρίσει όλο τον κόσμο λόγω επαγγέλματος. Πριν λίγο καιρό που ήρθε Ελλάδα μιλούσαμε για την επικείμενη έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων και μου είπε: everything you see is fake. Ό,τι δεις είναι στημένο.

Ανώνυμος είπε...

Με αποκορύφωμα το φαινόμενο Φελπς. Αλλά, καμιά φορά, κάνω ότι τα παραβλέπω και απολαμβάνω το μύθο. Γιατί αθλητισμός χωρίς μύθους δε γίνεται. Έτσι, όπως τα παιδιά που τα απολαμβάνουν ανυπόκριτα.
Δε βαριέσαι... Πάντως, ακόμη και σε αυτό το φόντο δε λείπουν οι συγκινητικές ανθρώπινες ιστορίες.

Μύστης

Έλενα είπε...

Έτσι είναι...δεν πρέπει να τα ισοπεδώνουμε όλα, γιατί θέλω να πιστεύω κάπου περιπλέκεται η αλήθεια με το ψέμα κι αυτή είναι η μαγεία της αλήθειας. Τότε προσδίδει ακόμη μεγαλύτερη αξία.

Ανώνυμος είπε...

Επιτελους κι ενα αισιοδοξο ποστ για τον αθλητισμο.Βαρεθηκα να ακουω για ντοπινγκ.
Εχεις δικιο.Αυτο ειναι το νοημα του αθλητισμου.

Έλενα είπε...

Σ' ευχαριστώ Ανήσυχε για τα καλά σου λόγια...τα σωστά ιδανικά πρέπει να αναδεικνύονται πάντα με κάθε μέσο.

Γιώτα Παπαδημακοπούλου είπε...

Δυστυχώς είναι λίγοι εκείνοι οι αθλητές που σου ξυπνούν αυτό το συναίσθημα στις μέρες μας!

leonidas είπε...

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΛΟΙΠΟΝ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ!!!ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΠΕΙΡΟΕΛΑΧΙΣΤΟ!!

leonidas είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Έλενα είπε...

Λεωνίδα σ' ευχαριστώ που πέρασες από εδώ και άφησες το σχόλιό σου. Είδα είσαι ένθερμος υποστηρικτής της Anastacia! Είναι μοναδική η φωνή της!