Σκέφτομαι πώς αναδεικνύεται η δημοκρατία μέσα απ’ την περίφημη κοινωνία των κομμάτων. Πώς η πολιτική των κομμάτων προστατεύει, προφυλάσσει, αναδεικνύει τη δημοκρατία, όταν όλα περιστρέφονται γύρω απ’ το πολιτικό κόστος. Κι όταν όλοι βλέπουν το δέντρο και δε βλέπουν το δάσος. Ψηφίζουν νόμους που πιστεύουν ότι θα λύσουν το πρόβλημα, αλλά για να λύσεις ένα πρόβλημα, πρέπει απ’ ό,τι μας έμαθαν πρώτα να το κατανοήσεις σε βάθος, να δεις από που πηγάζει αυτό και μετά να ξεκινήσεις από τη ρίζα, όχι να μπαλώνεις κάποιες τρύπες, γιατί έτσι τα προβλήματα διογκώνονται, δημιουργούν νέα προβλήματα σα λερναίες Ύδρες.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει τον φοιτητή με τα πράσινα παπούτσια; Τον φοιτητή που για σαράντα περίπου μέρες κρατούνταν στη φυλακή, επειδή κάποιοι είναι απλά ηλίθιοι. Κι αυτός είναι ο μόνος λόγος που κατέληξε στη φυλακή, στη θέση κάποιου άλλου. Ούτε επειδή είναι αριστερός και δικαίωμά του, ούτε επειδή είναι φοιτητής, ούτε επειδή έχει μακριά μαλλιά. Αλλά επειδή κάποιοι ανεγκέφαλοι έχουν ηγετικές θέσεις και αυτοί κινούν τα νήματα σ’ αυτή τη χώρα. Όταν όλες οι εφημερίδες, τα κανάλια φώναζαν γι αυτή την υπόθεση, ακόμη κι η πολιτεία εξέφρασε την λύπη της γι αυτή την αδικία, ο νεαρός φοιτητής παρέμενε κλεισμένος στη φυλακή. Να μη σου τύχει λοιπόν, γιατί σ’ αυτό το μπάχαλο της καημένης Ελλάδας βγαίνεις φταίχτης χωρίς να ‘χεις κάνει τίποτα.
Και για να δούμε πόσο αντιδημοκρατικά λειτουργούν τα κόμματα χρειάζεται μόνο να παρατηρήσουμε τη λειτουργία των πανεπιστημίων. Όλοι παλεύουν για το καλό του πανεπιστημίου και καλό δε βλέπουμε. Δεν είναι λίγο περίεργο; Πριν τις εκλογές όλοι σχίζονται να μοιράσουν φυλλάδια που κατηγορεί ο ένας τον άλλο, φωνάζουν στις συνελεύσεις, στα διαλείμματα και αποφασίζουν δημοκρατικά καταλήψεις με μια τεράστια πλειοψηφία μεταξύ των παρευρισκομένων. Η σχολή αποτελείται από δύο χιλιάδες άτομα και τα διακόσια συστήνουν μια πολύ καλή πλειοψηφία, πολύ...αντιπροσωπευτική. Και το αποτέλεσμα να παιδεύονται όλοι οι φοιτητές μες το καλοκαίρι να διαβάσουν και τέλη Αυγούστου να δώσουν όσα δεν πέρασαν καθώς και μαθήματα προηγούμενων εξεταστικών, οι δε τελειόφοιτοι να χάνουν ίσως και χρόνο μέχρι να δώσουν επιτέλους το πτυχίο τους. Αν όλη αυτή η κατάσταση δείχνει ότι βοηθάνε τα κόμματα κι ότι τα κόμματα, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί η ιδεολογία των ανθρώπων σήμερα, κάνουν καλό τότε μάλλον κάποιος εθελοτυφλεί.
Κυβερνώ μια χώρα σημαίνει την αφήνω να την ξεζουμίσουν οι διάφορες συγκυρίες; Αδιαφορώ για τα αντιπλημμυρικά έργα, δεν καλύπτω τις ελλείψεις, δεν μεριμνώ για τη σωστή φύλαξη των δασών τους θερινούς μήνες που κάθε χρόνο γίνεται το ίδιο, εμπρησμοί. Ποιος ξεχνάει τι έγινε στην Πεντέλη, στην Πάρνηθα, στη Χαλκιδική, πόσες φορές έχουν καεί πανέμορφοι πευκώνες του Πηλίου, πόσες φορές έχουν πλημμυρίσει σπίτια στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη και σε άλλες πολλές πόλεις.
Ποιος ξεχνάει το μωράκι που πέθανε επειδή μόνο ένα ασθενοφόρο υπάρχει σε όλη την Ελλάδα με φορητή θερμοκοιτίδα, στην Ελλάδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και χειρότερα στην Ελλάδα του εικοστού πρώτου αιώνα. Σε λίγο δε θα μπορούμε να αναπνεύσουμε, να φάμε, να πιούμε, όταν μες στα πόδια μας θα έχουμε εργοστάσια που θα καίνε ό,τι τους βολεύει οικονομικά, όταν θα βλέπουμε την Ελλάδα να συρρικνώνεται ιστορικά, πολιτισμικά, εδαφικά (Π.Γ.Δ.Μ. – Σλαβομακεδονία).
Έτος 2007, το 65% των διαγωνιζόμενων φοιτητών πέρασαν τη βάση του δέκα. Ποιοι απ’ αυτούς θα γίνουν τεχνίτες; Ελάχιστοι. Ποιοι απ’ αυτούς θα πάνε στην οικοδομή; Ίσως και κανείς. Ποιοι απ’ αυτούς θα μπουν σε ανώτερες σχολές και θα αποφοιτήσουν μ’ ένα δίπλωμα δίχως αντίκρισμα; Οι περισσότεροι. Ποιοι θα ασχοληθούν με αυτό που σπούδασαν; Λίγοι. Ποιοι θα βρουν αμέσως δουλειά με το που αποφοιτήσουν; Λίγοι. Ποιοι αξίζουν και είναι σωστά μορφωμένοι σχετικά με το αντικείμενό τους; Ελάχιστοι.
Συμπέρασμα, ότι αφενός δεν υπάρχει αξιολόγηση κι εκεί που δίνεται η δυνατότητα γίνεται λάθος, όταν οι φοιτητές του παιδαγωγικού τμήματος πηγαίνουν στα σχολεία και κάνουν μάθημα στα παιδιά ο διορισμένος δάσκαλος της τάξης πίνει το καφεδάκι του στο γραφείο. Δια αλληλογραφίας θα γίνει η ρημάδα η αξιολόγηση; Κι αφετέρου όλοι ακολουθούν ένα πρότυπο κι ενώ δεν έχουν τη δυνατότητα βάζουν ένα στόχο που ίσως και να μη θέλουν να τον πετύχουν, αλλά τον βάζουν κι εν τέλει κατά ένα μυστήριο τρόπο βρίσκονται στα μεγάλα σαλόνια ανάμεσα σ’ αυτούς που κοπίασαν και πόθησαν να μορφωθούν επάνω σε κάτι συγκεκριμένο. Όλοι πασχίζουν να περάσουν τη βάση του δέκα. Και πολλούς τους ικανοποιούν ακόμα και τα 10.001 μόρια! Καλή τύχη σ’ όλα τα παιδιά που ξέρουν τι θέλουν, καλή τύχη σ’ όσους δεν έχουν βρει το δρόμο τους και καλή τύχη σ’ όσους παίρνουν τις μεγάλες αποφάσεις, να τους φωτίσει ο Θεός, αυτές τους οι αποφάσεις να βοηθούν τον κόσμο κι όχι να του κάνουν τη ζωή πιο δύσκολη.
Ναι τα περιμένουμε όλα απ’ αυτούς που κυβερνούν κι είμαστε πολύ επικριτικοί σε κάθε σφάλμα. Γιατί τους ψηφίζει ένας ολόκληρος λαός που περιμένει να πάει μπροστά και να ξεκολλήσει από ένα τέλμα πολλών χρόνων. Κάποτε ήρθαν «κάποιοι» Βαυαροί να μας κυβερνήσουν, για να βάλουν μια τάξη στο χάος που επικρατούσε, αισθάνομαι πως ζούμε μια ανάλογη τέτοια εποχή, μόνο που κανένας από μηχανής θεός δε θα μας σώσει. Είμαστε μόνοι μας, εμείς και τα λάθη μας.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει τον φοιτητή με τα πράσινα παπούτσια; Τον φοιτητή που για σαράντα περίπου μέρες κρατούνταν στη φυλακή, επειδή κάποιοι είναι απλά ηλίθιοι. Κι αυτός είναι ο μόνος λόγος που κατέληξε στη φυλακή, στη θέση κάποιου άλλου. Ούτε επειδή είναι αριστερός και δικαίωμά του, ούτε επειδή είναι φοιτητής, ούτε επειδή έχει μακριά μαλλιά. Αλλά επειδή κάποιοι ανεγκέφαλοι έχουν ηγετικές θέσεις και αυτοί κινούν τα νήματα σ’ αυτή τη χώρα. Όταν όλες οι εφημερίδες, τα κανάλια φώναζαν γι αυτή την υπόθεση, ακόμη κι η πολιτεία εξέφρασε την λύπη της γι αυτή την αδικία, ο νεαρός φοιτητής παρέμενε κλεισμένος στη φυλακή. Να μη σου τύχει λοιπόν, γιατί σ’ αυτό το μπάχαλο της καημένης Ελλάδας βγαίνεις φταίχτης χωρίς να ‘χεις κάνει τίποτα.
Και για να δούμε πόσο αντιδημοκρατικά λειτουργούν τα κόμματα χρειάζεται μόνο να παρατηρήσουμε τη λειτουργία των πανεπιστημίων. Όλοι παλεύουν για το καλό του πανεπιστημίου και καλό δε βλέπουμε. Δεν είναι λίγο περίεργο; Πριν τις εκλογές όλοι σχίζονται να μοιράσουν φυλλάδια που κατηγορεί ο ένας τον άλλο, φωνάζουν στις συνελεύσεις, στα διαλείμματα και αποφασίζουν δημοκρατικά καταλήψεις με μια τεράστια πλειοψηφία μεταξύ των παρευρισκομένων. Η σχολή αποτελείται από δύο χιλιάδες άτομα και τα διακόσια συστήνουν μια πολύ καλή πλειοψηφία, πολύ...αντιπροσωπευτική. Και το αποτέλεσμα να παιδεύονται όλοι οι φοιτητές μες το καλοκαίρι να διαβάσουν και τέλη Αυγούστου να δώσουν όσα δεν πέρασαν καθώς και μαθήματα προηγούμενων εξεταστικών, οι δε τελειόφοιτοι να χάνουν ίσως και χρόνο μέχρι να δώσουν επιτέλους το πτυχίο τους. Αν όλη αυτή η κατάσταση δείχνει ότι βοηθάνε τα κόμματα κι ότι τα κόμματα, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί η ιδεολογία των ανθρώπων σήμερα, κάνουν καλό τότε μάλλον κάποιος εθελοτυφλεί.
Κυβερνώ μια χώρα σημαίνει την αφήνω να την ξεζουμίσουν οι διάφορες συγκυρίες; Αδιαφορώ για τα αντιπλημμυρικά έργα, δεν καλύπτω τις ελλείψεις, δεν μεριμνώ για τη σωστή φύλαξη των δασών τους θερινούς μήνες που κάθε χρόνο γίνεται το ίδιο, εμπρησμοί. Ποιος ξεχνάει τι έγινε στην Πεντέλη, στην Πάρνηθα, στη Χαλκιδική, πόσες φορές έχουν καεί πανέμορφοι πευκώνες του Πηλίου, πόσες φορές έχουν πλημμυρίσει σπίτια στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη και σε άλλες πολλές πόλεις.
Ποιος ξεχνάει το μωράκι που πέθανε επειδή μόνο ένα ασθενοφόρο υπάρχει σε όλη την Ελλάδα με φορητή θερμοκοιτίδα, στην Ελλάδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και χειρότερα στην Ελλάδα του εικοστού πρώτου αιώνα. Σε λίγο δε θα μπορούμε να αναπνεύσουμε, να φάμε, να πιούμε, όταν μες στα πόδια μας θα έχουμε εργοστάσια που θα καίνε ό,τι τους βολεύει οικονομικά, όταν θα βλέπουμε την Ελλάδα να συρρικνώνεται ιστορικά, πολιτισμικά, εδαφικά (Π.Γ.Δ.Μ. – Σλαβομακεδονία).
Έτος 2007, το 65% των διαγωνιζόμενων φοιτητών πέρασαν τη βάση του δέκα. Ποιοι απ’ αυτούς θα γίνουν τεχνίτες; Ελάχιστοι. Ποιοι απ’ αυτούς θα πάνε στην οικοδομή; Ίσως και κανείς. Ποιοι απ’ αυτούς θα μπουν σε ανώτερες σχολές και θα αποφοιτήσουν μ’ ένα δίπλωμα δίχως αντίκρισμα; Οι περισσότεροι. Ποιοι θα ασχοληθούν με αυτό που σπούδασαν; Λίγοι. Ποιοι θα βρουν αμέσως δουλειά με το που αποφοιτήσουν; Λίγοι. Ποιοι αξίζουν και είναι σωστά μορφωμένοι σχετικά με το αντικείμενό τους; Ελάχιστοι.
Συμπέρασμα, ότι αφενός δεν υπάρχει αξιολόγηση κι εκεί που δίνεται η δυνατότητα γίνεται λάθος, όταν οι φοιτητές του παιδαγωγικού τμήματος πηγαίνουν στα σχολεία και κάνουν μάθημα στα παιδιά ο διορισμένος δάσκαλος της τάξης πίνει το καφεδάκι του στο γραφείο. Δια αλληλογραφίας θα γίνει η ρημάδα η αξιολόγηση; Κι αφετέρου όλοι ακολουθούν ένα πρότυπο κι ενώ δεν έχουν τη δυνατότητα βάζουν ένα στόχο που ίσως και να μη θέλουν να τον πετύχουν, αλλά τον βάζουν κι εν τέλει κατά ένα μυστήριο τρόπο βρίσκονται στα μεγάλα σαλόνια ανάμεσα σ’ αυτούς που κοπίασαν και πόθησαν να μορφωθούν επάνω σε κάτι συγκεκριμένο. Όλοι πασχίζουν να περάσουν τη βάση του δέκα. Και πολλούς τους ικανοποιούν ακόμα και τα 10.001 μόρια! Καλή τύχη σ’ όλα τα παιδιά που ξέρουν τι θέλουν, καλή τύχη σ’ όσους δεν έχουν βρει το δρόμο τους και καλή τύχη σ’ όσους παίρνουν τις μεγάλες αποφάσεις, να τους φωτίσει ο Θεός, αυτές τους οι αποφάσεις να βοηθούν τον κόσμο κι όχι να του κάνουν τη ζωή πιο δύσκολη.
Ναι τα περιμένουμε όλα απ’ αυτούς που κυβερνούν κι είμαστε πολύ επικριτικοί σε κάθε σφάλμα. Γιατί τους ψηφίζει ένας ολόκληρος λαός που περιμένει να πάει μπροστά και να ξεκολλήσει από ένα τέλμα πολλών χρόνων. Κάποτε ήρθαν «κάποιοι» Βαυαροί να μας κυβερνήσουν, για να βάλουν μια τάξη στο χάος που επικρατούσε, αισθάνομαι πως ζούμε μια ανάλογη τέτοια εποχή, μόνο που κανένας από μηχανής θεός δε θα μας σώσει. Είμαστε μόνοι μας, εμείς και τα λάθη μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου