Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πιαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινή ανοησία,
ως που vα γίνει σα μιά ξένη φορτική.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1913)
8 σχόλια:
Τούτο το ποίημα
αγκαλιά τόχω πάρει
και σημαία μου
και σύμβολο
τόχω κάνει
κι οδηγό
για να μπορώ
να λέω πως τουλάχιστον
καλά έζησα...
Καλημέρα, "όσο μπορείς" χωρίς να ντρέπεσαι να λές, πως είσαι άνθρωπος κάθε μέρα. Δεν είναι λίγο...
Όσο μπορείς μην εξευτελίζεις τη ζωή σου στην καθημερινή ανοσία...και πώς να βγεις απ' αυτήν; πού καιρός να σεβαστείς τη ζωή σου, όταν μ' άλλα στοιβιάζεις το μυαλό σου, όταν άλλα φιλάς για θεό...έτσι στο τέλος σου γίνεται φορτική και θες να τη διώξεις από πάνω σου...τη ζωή σου...
Σπουδαία λόγια ενος σπουδαίου ανθρώπου
Έτσι ακριβώς Μαρία...πόσο μοιραίο κι αναπόφευκτο είναι να σου γίνει η ζωή φορτίο, επιλέγοντας να ζήσεις στου κόσμου την ανία και τον ευτελισμό. Και ο Καβάφης το παρουσιάζει τόσο ωραία δίνοντας αυτή την αίσθηση του νομοτελειακού.
Όσο μπορείς δώσε και συ
τις δικές σου στιγμές
στη ζωή ετούτη...
Τις δικές σου χαρές,,,
,,,άμα μπορείς,,,,
και μη λυπάσαι
ότι δεν έκαμες πολλά...
Τόσα όσα μπορούν οι άλλοι..
Εσυ αυτά μπορείς...
Καλοδεχούμενα!!!
Πολύ σωστό αυτό φίλε μου και σ' ευχαριστώ που το έγραψες..."μη λυπάσαι
ότι δεν έκαμες πολλά...
Τόσα όσα μπορούν οι άλλοι..
Εσυ αυτά μπορείς..."
αυτό βέβαια θα το πω στον εαυτό μου στο τέλος της ζωής μου για να μην "αναπαυτώ" πριν της ώρας μου!
Όαση ποιότητας ο τόπος σου. Καλά να είσαι.
Αυτό χαρακτηρίζει εσένα Αλέξη που διάλεξες αυτό το ποίημα να σχολιάσεις!
Σ' ευχαριστώ από καρδιάς για τα λόγια σου!
Δημοσίευση σχολίου