Παρατηρώντας το γεμάτο τασάκι
έχωσα τα χέρια μου στις στάχτες
από τόλμη
να δω πώς αισθάνεται αυτός
που πάταξε τον μαυροφορεμένο
φορέα της αβάσταχτης σκοτεινότητας.
Έγδαρα με τα νύχια μου
το γκρι κατακάθι στο γυαλί
αυτό που μάταια προσπάθησα σε ανθρώπους.
Κάποτε παθητικά δεχόμουν τον καπνό
κάποτε ενεργητικά αγαπούσα.
Τώρα αυτόχειρ των σωθικών μου
αφού οξειδώθηκε η αγάπη μέσα μου.
Κι έθεσα το σώμα μου ενώπιον της φθοράς
να πολεμήσω με τα δικά σου όπλα
κι εξυψώθη η ψυχή μου
έναντι των σκοτεινών ηδυπαθειών σου.
Ένα σημάδι κουβαλώ από τούτο τον αγώνα
την ουλή της ασπίδας σου στην ψυχή μου.
Κανείς δε μένει ολόκληρος.
Θεσσαλονίκη, 2/4/09
έχωσα τα χέρια μου στις στάχτες
από τόλμη
να δω πώς αισθάνεται αυτός
που πάταξε τον μαυροφορεμένο
φορέα της αβάσταχτης σκοτεινότητας.
Έγδαρα με τα νύχια μου
το γκρι κατακάθι στο γυαλί
αυτό που μάταια προσπάθησα σε ανθρώπους.
Κάποτε παθητικά δεχόμουν τον καπνό
κάποτε ενεργητικά αγαπούσα.
Τώρα αυτόχειρ των σωθικών μου
αφού οξειδώθηκε η αγάπη μέσα μου.
Κι έθεσα το σώμα μου ενώπιον της φθοράς
να πολεμήσω με τα δικά σου όπλα
κι εξυψώθη η ψυχή μου
έναντι των σκοτεινών ηδυπαθειών σου.
Ένα σημάδι κουβαλώ από τούτο τον αγώνα
την ουλή της ασπίδας σου στην ψυχή μου.
Κανείς δε μένει ολόκληρος.
Θεσσαλονίκη, 2/4/09
3 σχόλια:
Αν το θελήσουμε η ψυχή νικά τη βαρύτητα, όπως κι ο καπνός.
Μόνο αυτό λέω! τα υπόλοιπα δικά σας...!
Κάθε διάνυση ως τη ψυχή
είναι οδυνηρή.
Θέλει τόλμη και υπομονή
για να ανακαλύψεις
και να αποκαλύψεις
αυτό που όλοι μέσα μας έχουμε.
Δεν είναι εύκολο
να σκάψεις βαθιά
κι ακόμα πιο δύσκολο
στους άλλους να σκάψεις
για να βρεις
από την αφετηρία
την αληθινή ροή των συναισθημάτων
φθάνοντας στην ανάπτυξη
και πως αυτή εξελίσσεται.
Τα σημάδια της πορείας αυτής
είναι οι ουλές και τα τραύματα
μιας αναζήτησης σκληρής
που όμως αξίζει
να προσπαθήσει κανείς...
Όμορφη Κυριακή να έχεις.
Σ' ευχαριστώ Σοφία. Κάθε πέρασμά σου είναι πολύτιμο!
Δημοσίευση σχολίου