Το σημαίνον αγκυροβόλι είναι ένα αποτέλεσμα. Είναι ένα επίτευγμα. Φτάσαμε κάπου. Καταλήξαμε κάπου. Εγώ το είδα. Και το κατέγραψα έτσι όπως η θεά γλώσσα το θέλησε. Δεν είναι λόγος να καμαρώνει κανείς; Μέσα από ένα εκτενές πέρασμα...ήρθε το αγκυροβόλι. Ήρθε η κάθαρση. Δεν είναι επίτευγμα αυτό;
Και μετά τι; Όχι...δεν πέφτω στην παγίδα αυτής της εσωτερικής ερώτησης. Οι σχέσεις είναι σαν τη φωτιά. Στο δρόμο σου εμφανίζονται καινούριες εστίες, καινούρια μέτωπα. Κι εσύ μπορείς να λειτουργήσεις σαν αέρας που θα τα δυναμώνει και θα τα κρατά ζωντανά. Ή με περίσσια αυστηρότητα, να τα κατασβήσεις. Και στις δυο περιπτώσεις υπάρχουν απώλειες. Τι πιο γοητευτικό όμως απ' το να περνούν ξυστά απ' τα μέλη σου οι σπίθες του άλλου, παρά να πατάς θυμωμένος και νομίζοντας δικαιωμένος πάνω στ' αποκαΐδια;
Οι ρόλοι ποικίλλουν...εμείς επιλέγουμε ποιον θα υποδυθούμε εν τέλει και για πόσο. Πώς μπορεί να νοιώθει κάποιος όμως...που είναι αέρας εν μέσω βροχής;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου