Μικρή πράσινη θάλασσα δεκατριώ χρονώ
Που θα 'θελα να σε υιοθετήσω
Να σε στείλω σχολείο στην Ιωνία
Να μάθεις μανταρίνι και άψινθο
Μικρή πράσινη θάλασσα δεκατριώ χρονώ
Στο πυργάκι του φάρου το καταμεσήμερο
Να γυρίσεις τον ήλιο και ν' ακούσεις
Πως η μοίρα ξεγίνεται και πως
Από λόφο σε λόφο συνεννοούνται
Ακόμα οι μακρινοί μας συγγενείς
Που κρατούν τον αέρα σαν αγάλματα
Μικρή πράσινη θάλασσα δεκατριώ χρονώ
Με τον άσπρο γιακά και την κορδέλα
Να μπεις απ' το παράθυρο στη Σμύρνη
Να μου αντιγράψεις τις αντιφεγγιές στην οροφή
Από τα Κυριελέησον και τα Δόξα σοι
Και με λίγο Βοριά λίγο Λεβάντε
Κύμα το κύμα να γυρίσεις πίσω
Μικρή πράσινη θάλασσα δεκατριώ χρονώ
Για να σε κοιμηθώ παράνομα
Και να βρίσκω βαθιά στην αγκαλιά σου
Κομμάτια πέτρες τα λόγια των Θεών
Κομμάτια πέτρες τ' αποσπάσματα του Ηράκλειτου.
Οδυσσέας Ελύτης (Το Φωτόδεντρο και η Δεκάτη Τετάρτη Ομορφιά, Ίκαρος, 1971)
Που θα 'θελα να σε υιοθετήσω
Να σε στείλω σχολείο στην Ιωνία
Να μάθεις μανταρίνι και άψινθο
Μικρή πράσινη θάλασσα δεκατριώ χρονώ
Στο πυργάκι του φάρου το καταμεσήμερο
Να γυρίσεις τον ήλιο και ν' ακούσεις
Πως η μοίρα ξεγίνεται και πως
Από λόφο σε λόφο συνεννοούνται
Ακόμα οι μακρινοί μας συγγενείς
Που κρατούν τον αέρα σαν αγάλματα
Μικρή πράσινη θάλασσα δεκατριώ χρονώ
Με τον άσπρο γιακά και την κορδέλα
Να μπεις απ' το παράθυρο στη Σμύρνη
Να μου αντιγράψεις τις αντιφεγγιές στην οροφή
Από τα Κυριελέησον και τα Δόξα σοι
Και με λίγο Βοριά λίγο Λεβάντε
Κύμα το κύμα να γυρίσεις πίσω
Μικρή πράσινη θάλασσα δεκατριώ χρονώ
Για να σε κοιμηθώ παράνομα
Και να βρίσκω βαθιά στην αγκαλιά σου
Κομμάτια πέτρες τα λόγια των Θεών
Κομμάτια πέτρες τ' αποσπάσματα του Ηράκλειτου.
Οδυσσέας Ελύτης (Το Φωτόδεντρο και η Δεκάτη Τετάρτη Ομορφιά, Ίκαρος, 1971)
7 σχόλια:
Ένα ποίημα που αγαπώ πολύ...που θυμάμαι τόσο γλυκά μέσα στην αγωνία και την ατυχή συγκυρία της γνωριμίας μου μαζί του στους καιρούς του λυκείου, που ωστόσο δε μ' εμπόδισε απ' το να το δεχτώ μέσα μου με συγκίνηση.
Όπως γράφει και ο Στ. Διαλησμάς, προς απογοήτευση κάποιων
"κολλημένων"...
"στη Μικρή Πράσινη Θάλασσα, από τα πιο λεπτά κι ευαίσθητα ποιήματα του Ελύτη, η Κόρη/Ποίηση οδηγεί τον ποιητή προς μία ερωτική βίωση της ελληνικής παράδοσης"...κι άλλα πολλά θαύματα της αγνής σύλληψης του ελύτη.
Καποιες φορες αναρωτιεμαι πως με τοσο απλες λεξεις φτιαχνονται τοσο σπουδαια ποιήματα...
Την ίδια απορία-θαυμασμό έχουμε Μαρία μου...
Ποίημα (και ποιητής) που πάντοτε θα μ' ανατριχιάζει κι ας αποτέλεσε κάποτε μέρος ύλης εξετάσεων του παραλόγου.
Είχα τουλάχιστον έναν εκπληκτικό καθηγητή (στο φροντιστήριο βέβαια, εκείνη στο σχολείο δεν τη θυμάμαι καν), που δίδασκε λογοτεχνία και που, μαγεμένος κι ο ίδιος, φρόντιζε να μας μεταδίδει πλέρια την ομορφιά της δημιουργίας.
Να 'σαι καλά που το ανέβασες.
Σ' ευχαριστώ Χαρά...τα ίδια λυκειακά βιώματα έχουμε αναφορικά με τη διδασκαλία της λογοτεχνίας!!
Πόσο θα χαιρόταν ο καθηγητής σου, αν έμπαινε στο μπλογκ σου...είμαι σίγουρη!
Από το σχολείο έχω να το διαβάσω... τι όμορφο ποίημα!
Ναι Γιώτα μου...έτσι είναι! Πολύ τρυφερό και με ουσιαστικό βάθος, έτσι όπως ο Ελύτης ξέρει πολύ καλά να κάνει!!!
Δημοσίευση σχολίου