Έλα τώρα χέρι μου δεξί κείνο που σε πονεί δαιμονικά ζωγράφισέ το
αλλ' από πάνω βάλ' του Το ασήμωμα της Παναγίας
πόχουν τη νύχτα οι ερημιές μες στα νερά
του βάλτου


Σάββατο 15 Αυγούστου 2009

Η Κοίμηση ΙΙΙ

Μα, στον Απόστολο Θωμά, που ερχόταν,
τί πάρωρά 'ταν, σίμωσε ο γοργός
Άγγελος, που τον καρτερούσε απ' ώρα,
και πρόσταξε, στου τάφου πλάι τον τόπο:

"Σπρώξε στο πλάι την πέτρα: Θες να μάθεις
που 'ναι Αυτή που ταράζει την καρδιά σου;
Δες: σαν προσκέφαλο έμεινε λεβάντας
για μια στιγμή εδώ μέσα απιθωμένη,

που της γης να μυρίζουνε στους αιώνες
οι πτυχές όλες, σαν ωραίο μαντήλι.
Όλοι οι άνθρωποι (το νιώθεις;) οι νεκροί όλοι
έχουνε ναρκωθεί από το άρωμά της.

Δεν απορείς πόσο απαλά από εντός του
βγήκε; Τίποτα δεν κινήθηκε, σα να 'ταν
ακόμη εδώ σχεδόν. Αλλά τα ουράνια
σαλέψανε. Κ' εσύ, άνθρωπε, ό,τι κάνω
να κάνεις! Και γονάτισε! Και ψάλλε!"

Ράινερ Μαρία Ρίλκε, Ο Βίος της Θεοτόκου 1912

Δεν υπάρχουν σχόλια: