Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.
Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·
διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
A όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.
Aλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Aνεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω.
Κ. Καβάφης, Τείχη
3 σχόλια:
Ποιος εμείς; και ποιος ο άλλος; Τι γύρευες να επιστρέψεις ξενιτεμένε μου εαυτέ...αφού κι οι στερνοί σου φίλοι έχουν βουλιάξει...εδώ που πλανιέσαι διαβαίνουν και θερίζουν χιλιάδες άρματα δρεπανηφόρα...
Τα "Τείχη" του Καβάφη θυμίζουν την πορεία της Ελλάδας στη σημερινή εποχή: ο αποκλεισμός της χώρας μας λόγω οικονομικών δυσπραγιών κι η έλλειψη ντροπής, περίσκεψης και λύπης των Ευρωπαίων/Αμερικανών οδηγεί στην απελπισία όλους εμάς. Η δική μου ευχή είναι να μας προστατέψει το μέγιστον πνεύμα: Ο Θεός!
Καλή μέρα αι καλό μήνα, Έλενα!
Ανθή μου,
Χαίρομαι πολύ που σε βλέπω εδώ. Συμφωνώ μαζί σου. Εύχομαι να μας προστατέψει ο Θεός απ' το να μη χάσουμε τον εαυτό μας σ' αυτούς τους δύσκολους και καταπιεστικούς καιρούς.
Καλό μήνα και σε σένα!!!
Δημοσίευση σχολίου