Πέρασαν κιόλας δυο χρόνια από τότε που αυτός ο χώρος έγινε το μέσον της φωνής της ψυχής μου. Όλοι εσείς αγκαλιάσετε τους ήχους της και με τιμήσατε με τους δικούς σας. Ευγνώμων για τη στήριξή σας. Σας ευχαριστώ για όλα όσα μοιραζόμαστε, για την πολύτιμη προσφορά σας στην ψυχή μου, μέσα απ’ τις δικές σας δημιουργίες στους δικούς σας τόπους τέχνης. Υπόσχεση και πρόκληση να συνεχίσουν να συναντώνται οι ιδέες μας κι οι ανάγκες των ψυχών μας εδώ, σ’ αυτόν τον καθρέφτη της ζωής μου. Αστείρευτος γαρ ο λόγος περί ρομαντισμού…
8 σχόλια:
Οι λεξεις μας δεν πρεπει να χουν τελος...
Πρεπει να τις γιορταζουμε παντα :)
Καλη σου μερα
Άλλωστε είναι και αυτές που αφηφούν το τέλος...είναι αυτές που αφήνουμε πίσω μας...
Καλημέρα και σένα Μαρία μου!
Ο δικός σου καθρέφτης θα συναντά πάντα τις δικές μας αντανακλάσεις , αφου το φώς του Ρομαντισμού ταξιδεύει πάντα στις καρδιές αυτών που εχουν τις όψεις τους ανοιχτές στο φως του.
;))
Είμαστε απ' την άλλη όχθη του καθρέφτη τρελλέ μου...περάσαμε μαζί τις καρδιές μας από μέσα του κι εκεί οι ψυχές μας όχι είδωλα, αλλά καθρέφτες συναντώνται!!!να 'σαι καλά...:)
δυο χρόνια... πέρασαν, για να πάρουν τη θέση τους, τα επόμενα χρόνια που έρχονται γεμάτα λόγια, αυθόρμητες πράξεις κ κατακτήσεις...
κ κάτι ακόμα...
μην αφήσεις ποτέ αυτόν τον φτερωτό άγγελο να φύγει...
να έχεις ένα μοναδικό απόγευμα
Στα λόγια σου αξίζει η σιωπή μου...σ' ευχαριστώ απ' την καρδιά μου προφήτη...
καλη δυναμη και καλη συνεχεια..
Να 'σαι καλά! Έπιασε τόπο ο επίλογος στο άρθρο σου, όπως αναμενόταν...και κάτι παραπάνω...
σ' ευχαριστώ που πέρασες από δω...
Δημοσίευση σχολίου