Η όλη σκέψη μου εκτείνεται γύρω απ’ τις συνέπειες που μπορούν να έχουν οι μικρές και καθημερινές ανατροπές στη ζωή μας.
Ας εξηγήσουμε πρώτα τι εννοούμε με τον όρο ‘ανατροπές’. Οι ανατροπές δεν είναι τίποτα περισσότερο από γεγονότα, συμβάντα, που είναι ικανά να ανακόψουν προσωρινά την ομαλή εξέλιξη της καθημερινότητάς μας, έτσι όπως είναι δομημένη από εμάς. Ουσιαστικά μιλούμε για αντισυμβατικά γεγονότα προς τη ρουτίνα.
Οι ανατροπές καθώς συμβαίνουν μας καλούν να ανταποκριθούμε σ’ αυτές, ώστε, ξεπερνώντας τες να προχωρήσουμε. Είναι ερεθίσματα στα οποία αντιδρούμε. Είναι δοκιμασίες καθημερινές της ζωής μας. Με την τριβή και το χρόνο προστίθενται στις εμπειρίες μας. Έτσι μέρος αυτού που γινόμαστε και είμαστε ως άνθρωποι, το οφείλουμε σ' αυτές τις ουσιαστικές ανατροπές.
Κι εδώ υπεισέρχεται ένας ακόμη παράγοντας. Τα καθημερινά ανατρεπτικά γεγονότα είναι φορείς ουσίας. Κι αυτό, διότι ζητούν από μας το κάτι παραπάνω απ’ τη συμβατικότητα της ρουτίνας, μέσα απ’ την οποία πολύ εύκολα μπορούμε και να υποκρινόμαστε, άρα να περιορίζουμε την αντίδρασή μας στα ερεθίσματα.
Η δύσκολη καθημερινότητα, που είναι πλούσια σε εμπειρίες, είναι κατά κάποιο τρόπο επιλογή του ανθρώπου, απ’ τη στιγμή που ο άνθρωπος που ζει μέσα σ’ αυτή δεν είναι φύσει ράθυμος. Διότι αν ήταν όντως τεμπέλης και φυγόπονος, τότε δε θα άντεχε εξαρχής να μπει σ’ ένα τέτοιο καλούπι. Το ίδιο το σύστημα θα τον είχε αποβάλει.
Συνεπώς, αγγίζοντας κάποιους άλλους τομείς, μπορούμε να πούμε ότι οι δραστήριοι κι ενεργητικοί άνθρωποι, που δεν αντέχουν να βρίσκονται για πολύ σε ησυχία αναζητούν τις εμπειρίες στην καθημερινότητά τους. Όταν αυτές τους προλαβαίνουν, εκείνοι αμέσως ανταποκρίνονται, ώστε να μην μείνει στάσιμη η ζωή τους και να βρίσκεται σε εξέλιξη, καθώς όλα κυλούν γύρω τους.
Καθώς τις βιώνουν αυτές τις ανατροπές, τις διαχειρίζονται ανάλογα με την ηθική και το χαρακτήρα τους. Αναγνωρίζουν την ουσία των ανατροπών ή παραβλέπουν τα σημεία και προχωρούν προσδοκώντας ο καθένας αυτά που νομίζει ωφέλιμα για τον εαυτό του. Δηλαδή παρόλο που η ενεργητικότητα ή άλλες εξωτερικές επιταγές (κοινωνικοί ρόλοι) μπορεί να είναι κοινός τόπος αφετηρίας προς την αντιμετώπιση των ανατροπών, ωστόσο η ποιότητα του κάθε ανθρώπου διαμορφώνει τις συνέπειες που θα έχουν αυτές οι ανατροπές σε προσωπικό επίπεδο.
Ας εξηγήσουμε πρώτα τι εννοούμε με τον όρο ‘ανατροπές’. Οι ανατροπές δεν είναι τίποτα περισσότερο από γεγονότα, συμβάντα, που είναι ικανά να ανακόψουν προσωρινά την ομαλή εξέλιξη της καθημερινότητάς μας, έτσι όπως είναι δομημένη από εμάς. Ουσιαστικά μιλούμε για αντισυμβατικά γεγονότα προς τη ρουτίνα.
Οι ανατροπές καθώς συμβαίνουν μας καλούν να ανταποκριθούμε σ’ αυτές, ώστε, ξεπερνώντας τες να προχωρήσουμε. Είναι ερεθίσματα στα οποία αντιδρούμε. Είναι δοκιμασίες καθημερινές της ζωής μας. Με την τριβή και το χρόνο προστίθενται στις εμπειρίες μας. Έτσι μέρος αυτού που γινόμαστε και είμαστε ως άνθρωποι, το οφείλουμε σ' αυτές τις ουσιαστικές ανατροπές.
Κι εδώ υπεισέρχεται ένας ακόμη παράγοντας. Τα καθημερινά ανατρεπτικά γεγονότα είναι φορείς ουσίας. Κι αυτό, διότι ζητούν από μας το κάτι παραπάνω απ’ τη συμβατικότητα της ρουτίνας, μέσα απ’ την οποία πολύ εύκολα μπορούμε και να υποκρινόμαστε, άρα να περιορίζουμε την αντίδρασή μας στα ερεθίσματα.
Η δύσκολη καθημερινότητα, που είναι πλούσια σε εμπειρίες, είναι κατά κάποιο τρόπο επιλογή του ανθρώπου, απ’ τη στιγμή που ο άνθρωπος που ζει μέσα σ’ αυτή δεν είναι φύσει ράθυμος. Διότι αν ήταν όντως τεμπέλης και φυγόπονος, τότε δε θα άντεχε εξαρχής να μπει σ’ ένα τέτοιο καλούπι. Το ίδιο το σύστημα θα τον είχε αποβάλει.
Συνεπώς, αγγίζοντας κάποιους άλλους τομείς, μπορούμε να πούμε ότι οι δραστήριοι κι ενεργητικοί άνθρωποι, που δεν αντέχουν να βρίσκονται για πολύ σε ησυχία αναζητούν τις εμπειρίες στην καθημερινότητά τους. Όταν αυτές τους προλαβαίνουν, εκείνοι αμέσως ανταποκρίνονται, ώστε να μην μείνει στάσιμη η ζωή τους και να βρίσκεται σε εξέλιξη, καθώς όλα κυλούν γύρω τους.
Καθώς τις βιώνουν αυτές τις ανατροπές, τις διαχειρίζονται ανάλογα με την ηθική και το χαρακτήρα τους. Αναγνωρίζουν την ουσία των ανατροπών ή παραβλέπουν τα σημεία και προχωρούν προσδοκώντας ο καθένας αυτά που νομίζει ωφέλιμα για τον εαυτό του. Δηλαδή παρόλο που η ενεργητικότητα ή άλλες εξωτερικές επιταγές (κοινωνικοί ρόλοι) μπορεί να είναι κοινός τόπος αφετηρίας προς την αντιμετώπιση των ανατροπών, ωστόσο η ποιότητα του κάθε ανθρώπου διαμορφώνει τις συνέπειες που θα έχουν αυτές οι ανατροπές σε προσωπικό επίπεδο.
2 σχόλια:
"Διστακτική στο χθες
και σ΄ ένα μέλλον
π΄ αχνοφέγγει στον ορίζοντα
η σιωπή πυροδοτείται από τη λάμψη
ενός αντάρτη ήλιου κι εξεγείρετε.."
Καλησπέρα Έλενα..
Θα συμφωνήσω με τις σκέψεις σου..
Με την ουσία τους τουλάχιστον..
Να είσαι καλά..
Πολύ όμορφα και σωστά τα λόγια σου περί σιωπής! να είσαι καλά και να έχεις ένα δημιουργικό βράδυ!
Δημοσίευση σχολίου