Έλα τώρα χέρι μου δεξί κείνο που σε πονεί δαιμονικά ζωγράφισέ το
αλλ' από πάνω βάλ' του Το ασήμωμα της Παναγίας
πόχουν τη νύχτα οι ερημιές μες στα νερά
του βάλτου


Κυριακή 3 Μαΐου 2009

Όταν κοιτάς από ψηλά...


Είσαι αμέριμνος, κάθεσαι αφοσιωμένος στ' αυγά σου, ώσπου στα πόδια σου έρχεται ένα αεροπλάνο. Επιλέγεις και μπαίνεις μέσα. Αυτό σε σηκώνει και σε βγάζει στον κόσμο. Σε περνάει πάνω απ' τον κόσμο. Κι εσύ εκστατικός κοινωνείς το οξυγόνο του φρέσκου αέρα, που ανανεώνεται κάθε στιγμή, κάθε λεπτό. Πετάς πάνω απ' τον κόσμο, βλέπεις τον κόσμο, ίσως όχι πάντα από τόσο κοντά, ώστε να τα διακρίνεις όλα καθαρά. Αλλά τα πόδια σου έβγαλαν φτερά, η καρδιά σου απέκτησε μάτια κι ο νου σου οξυγονώθηκε. Αυτό είναι το αντάμωμα με την Επιστήμη. Αυτό είναι το αντάμωμα με τη γνώση, με την αέναη και αδιάκοπη έρευνα, χωρίς να χαθεί από μέσα σου η ανθρωπιά, η σημασία της γόνιμης επικοινωνίας.

Δεν υπάρχουν σχόλια: