Έλα τώρα χέρι μου δεξί κείνο που σε πονεί δαιμονικά ζωγράφισέ το
αλλ' από πάνω βάλ' του Το ασήμωμα της Παναγίας
πόχουν τη νύχτα οι ερημιές μες στα νερά
του βάλτου


Παρασκευή 9 Ιανουαρίου 2009

Ο Ποιητής

Δεν είσαι συ το αίμα της φωτιάς
εσύ π' ανοίγεις την πληγή με το μαχαίρι την αυγή

Ο Ποιητής είναι παράθυρο ανοιχτό στην εξουσία των καιρών
κι έχει τη μνήμη των νεκρών.

Μιλάει τη γλώσσα του Θεού με τη φωνή του κεραυνού.
Μιλάει τη γλώσσα του Θεού κι έχει τα μάτια του παντού.

Δεν είσαι εσύ αυτός που με κρατά με δυο μαχαίρια σταυρωτά
κι έχει στους ώμους του πουλιά

Ο Ποιητής φοράει τον ήλιο στα μαλλιά
κι ανήκει χώρια καθενός - θάλασσα είναι κι ουρανός.


Μάνος Ελευθερίου - Ο Ποιητής

3 σχόλια:

Τρελός του Χωριού είπε...

Ποίηση . Η άλλη λέξη για να πεις Δημιουργία

Γιώτα Παπαδημακοπούλου είπε...

Τυχερός όποιος μιλάει με τα λόγια του Θεού!

Έλενα είπε...

Τυχερό τον βλέπουν οι άλλοι...πώς να αλλάξει ο κόσμος με τα γράμματα;

Τρελλέ...η ποίηση είναι η άλλη λέξη!