Ψάχνω να βρω το συναίσθημα αυτό όταν ένας αθλητής νικά, όταν μια σημαία σηκώνεται ψηλά, όταν οι άνθρωποι ζουν για μια στιγμή, που όταν έρθει αγγίζουν τα όριά τους. Όταν οι μυώνες τεντώνονται, τα νεύρα πάλλονται, το σώμα ίπταται και η καρδιά έτοιμη να σπάσει τότε ο άνθρωπος φτάνει στην κόψη του ξυραφιού που όλα είναι αμφίβολα κι αβέβαια.
Ο αθλητισμός πάντα με συγκινούσε. Η διαδικασία της υπερπροσπάθειας προσφέρει πάντα τόσα πολλά. Όταν όλοι οι θεατές όρθιοι σε χειροκροτούν για ένα τέταρτο, όταν όλα έχουν σταματήσει για σένα, όταν στη ζωή σου κερδίζεις την υστεροφημία πριν πεθάνεις και με αξιοπρέπεια αποχωρείς δίνοντας την σκυτάλη στο νεώτερο τότε αυτό είναι αθλητισμός. Γιατί είναι έμπνευση η ζωή σου, έμπνευση η πορεία σου που πάντα θα λειτουργεί ως παράδειγμα για τους νέους.
Όποιος κι αν είσαι, όσο χρονών κι αν είσαι, αγωνίζεσαι να ξεπεράσεις τον εαυτό σου. Αγωνίζεσαι να γίνεις πιο δυνατός. Ακόμη κι η ήττα δε θα σε λυγίσει, αλλά θα σε κάνει πιο δυνατό για το επόμενο εμπόδιο. Γι αυτό ο αθλητισμός με συγκινεί, γιατί κρύβει το πάθος των αθλητών, κρύβει τα όνειρα που διψούν να γίνουν αλήθεια.
Ο αθλητισμός με συγκινεί. Βλέπω σ' αυτόν ανθρώπους πολεμιστές. Βλέπω αγωνία, πόνο, μόχθο, προσμονή, θάρρος, κουράγιο. Βλέπω μικρά παιδιά να παλεύουν στον τάπητα να σταθούν με το όνειρό τους στον κόσμο. Και κάθε φορά σε κάθε αγώνα να βάζουν ένα ακόμη λιθάρι για να κάνουν αυτό το όνειρο αλήθεια. Βλέπω την ομάδα, τα δύο να γίνονται ένα, με ένα στόχο, μια ελπίδα, ένα όνειρο. Κι αυτό είναι ο αθλητισμός η ελπίδα για το όνειρο.
Όποιος και να είσαι κουβαλάς ένα όνειρο. Να τα καταφέρεις, να νικήσεις, να δοξάσεις το όνομά σου και την πατρίδα σου. Γι αυτό ο αθλητισμός θέλει αφοσίωση, δύναμη ψυχής, καθαρό μυαλό και πάνω απ' όλα αγάπη γι αυτό που κάνεις.
