"Όσο πιο πολύ ακολουθείς τον εαυτό σου, τόσο πιο κοντά μου είσαι"

Kristian Valen - Still here (Ακόμα εδώ)

Αre you slipping away?

this is hard for me to say

I'm barely holding on

so scared of the unknown


I'm still here

holding your hand


Close your eyes

I'll stay beside you

I'm still here

I won't let them find you

I'll be lying right here

by your side

and even though my heart is breaking

seeing you like this I'll face it

don't be afraid

you're not alone


From now I'll walk alone

no one to guide me

I'm completely alone

was it worth all this pain?

for just a stolen moment in the rain


I'm still here

holding your hand


Close your eyes...


How can I

move on and fly

when I still don't know

the reason why

you and I

we touch the sky

someone give me

the reason why


Close your eyes...

Πόσο σ' αγαπώ κανείς δεν ξέρει

κι αν θα μ' αγαπάς, μικρό μου ταίρι

καλοκαιρινό, σ' αγαπώ.

Θα σταθείς ψηλά στο παραθύρι

πάνω στα μαλλιά άστρα του νοτιά.

Έχει η Παναγιά καραβοκύρη

να μας πάει μακριά, πέρα απ' τη στεριά.

Τώρα που πας στην ξενιτιά

Τώρα που πας στην ξενιτιά πουλί θα γίνω του νοτιά γρήγορα να σ' ανταμώσω
για να σου φέρω το σταυρό που μου παράγγειλες να βρω
δαχτυλίδι να σου δώσω.
Άντρα κι αφέντη μου έχε γεια
να 'ναι μαζί σου η Παναγιά
κι αμα 'ρθει το περιστέρι
θα 'χω κρεμάσει φυλαχτό στο παραθύρι τ' ανοιχτό την καρδιά μου σαν αστέρι.
Ήσουν κυπαρίσσι
στην αυλή μου αγαπημένο
ποιος θα μου χαρίσει
το φιλί που περιμένω.
Στ' όμορφο ακρογιάλι
καρτερώ να μου ρθεις πάλι σαν μικρό χαρούμενο πουλί.

Τα τελευταία λόγια της Κικής Δημουλάς στη συνέντευξή της στην εκπομπή "Η ζωή είναι αλλού" ήταν τα εξής:

"Βρέχει με απόλυτη ειλικρίνεια.

'Αρα δεν είναι φήμη ο ουρανός υπάρχει

και δεν είναι το χώμα λοιπόν η μόνη λύση

όπως ισχυρίζεται ο κάθε τεμπέλης νεκρός-

και σας το διάβασα αυτό γιατί περιέχει ελπίδα", είπε η Κική Δημουλά, αυτός ο θαυμάσιος άνθρωπος, αυτός ο θαυμάσιος δημιουργός λόγου, τέχνης, πολιτισμού.

Γινόμαστε πολλές φορές αυτό που θέλουμε να γίνουμε, επειδή οι καταστάσεις μας το επιβάλλουν. Μα αυτό που γινόμαστε το μετανιώνουμε κάποτε; Μήπως οι επιλογές μας για την άμυνά μας κάποτε μας πληγώνουν κι όταν είναι αργά πλέον αντιλαμβανόμαστε ότι δεν είμασταν αρκετά άνθρωποι; ότι χάσαμε στιγμές; ότι δεν είπαμε λόγια κι ότι δεν υπάρχει πλέον δεύτερη ευκαιρία;

Να μην έρθει κανείς στο σημείο να μετανιώνει για τις πράξεις του. Είναι πολύ σκληρό πράγμα.

Εκείνο το βαλσάκι

Μόνο να σε δω, λίγο απ’ το φως του κόσμου
μόνο να σ’ ακούσω, το ρομαντικό ακορντεόν
σε ρυθμό ρώσικου βαλς
μόνο να σ’ αγγίξω, τι πλάνη
τα φώτα με ζαλίζουν
η άλλη εποχή δεν μας ακουμπά πια
μπούχτισες απ’ το γεμάτο πιάτο φαί
κι έμεινα ξυπόλυτος
με το γεμάτο μου βιολί
σε κάτι μούσκεμα σκαλιά
μέχρι να ‘ρθεις
να μου χαρίσεις
εκείνο το βαλσάκι

Θεσσαλονίκη, 16/6/08

Καλοκαιρινές διακοπές για πάντα!!!

Το ιδανικό μέρος για μπάνιο κάτω από τον καταγάλανο ουρανό και τον λαμπερό ήλιο στα δροσερά νερά μιας εξωτικής παραλίας.

Το ιδανικό μέσο για καλοκαιρινές εξορμήσεις. Ο θαλασσινός αέρας καταφύγιο όλων των παραθεριστών.

Το κατάλληλο μέρος για διαμονή στη διάρκεια των διακοπών. Απομονωμένο για χαλάρωση αλλά με όλες τις παροχές.

Το απόλυτο μέρος για την πλήρη αποσυμπίεση, την πλήρη χαλάρωση, την κάθαρση του πνεύματος και την εσωτερική ισορροπία. Μπορεί να βρεθεί οπουδήποτε υπάρχει θάλασσα και δύο δέντρα απέναντι.

Άντε και λίγη ελαφριά μάσα παρά της πισίνας για συντήρηση των δυνάμεων...

Όλα αυτά βέβαια μπορούν κάλλιστα να βρεθούν σε συνδυασμό και στην πανέμορφη Ελλάδα μας που ενδείκνυται απόλυτα για τις καλοκαιρινές διακοπές όλων, που έχουν όλες τις απαιτήσεις. Ό,τι κι αν επιλέξετε... φτάνει να έχετε την κατάλληλη παρέα κι είναι σίγουρο πως θα περάσετε τέλεια!!!

Πού είναι οι άντρες;

Η τελευταία ανδρική αίσθηση που έχει απομείνει είναι ο καβαλιέρος στο ταγκό που μπορεί και δαμάζει τον γυναικείο ερωτισμό και τιθασεύει το πάθος της γυναίκας απ' την μία κι απ' την άλλη σα θεά την εξυψώνει με τα ίδια του τα χέρια.

Δεν υπήρξες ποτέ

Θα φτάνατε ποτέ στο σημείο να ακυρώσετε συναισθήματα για μια κατάσταση που πρέπει να ξεπεράσετε; Όπως λέει και το τραγούδι:

"αν, αν αλλιώς δεν περνάει, θα το πω κι ας πονάει, δεν υπήρξες ποτέ, δεν υπήρξες ποτέ κι ας σ' ερωτεύτηκα τόσο"

Είναι το σβήσιμο, σα να μην έγινε ποτέ, σα να μη βιώθηκε ποτέ, σα να μην υπήρξε ποτέ. Είναι το πιο σκληρό. Θα το κάνατε αν χρειαζόταν; Το έχετε κάνει;

Πέφτει ένα αστέρι

Λένε πως όταν πέφτει ένα αστέρι, μια αγάπη πεθαίνει. Σ' αυτές τις αγάπες που πρέπει να μείνουν για πάντα εύχομαι τίποτα να μην το εμποδίσει. Και στις παλιές αγάπες εύχομαι να είναι καλά εκεί που είναι στο νέο δρόμο που έχουν διαλέξει.

Έτσι αθόρυβα κι εύκολα
που άνοιξα
τη σιδερένια πόρτα
ούτε εγώ δεν την άκουσα
δεν κατάλαβα πώς μπήκα
πως είμαι εδώ
πως είμαι εγώ.
Το ρολόι του τοίχου
έλαμψε-
όλος ο χρόνος
δικός μου πάλι
έξω απ' το χρόνο.

Γιάννης Ρίτσος - Σειρά τρίτη, "Χάρτινα"

Γιατί βαθιά μου δόξασα και πίστεψα τη γη
και στη φυγή δεν άπλωσα τα μυστικά φτερά μου,
μα ολάκερον ερίζωσα το νου μου στη σιγή [...]
να που, ό,τι στάθη εφήμερο, σα σύγνεφο αναλιώνει,
να που κι ο μέγας Θάνατος μου γίνηκε αδερφός!...

"Γιατί βαθιά μου δόξασα" - Άγγελος Σικελιανός

Από το σκότος στη φωταγώγηση

Κυριακή του τυφλού σήμερα. Και τί μας λέγει η ευαγγελική περικοπή; Ήταν, λέει, ένας εκ γενετής τυφλός κι ο Χριστός άλειψε τα μάτια του τυφλού με πηλό Και του λέει να πάει στην Κολυμβήθρα του Σιλωάμ να πλυθεί. Κι ο τυφλός τι κάνει; Αμέσως πηγαίνει και νίβεται και βλέπει.

Αν εμείς ήμασταν εκ γενετής τυφλοί κι ερχόταν κάποιος μας άλειφε τα μάτια με πηλό και μας έλεγε να πάμε να πλύνουμε κάπου το πρόσωπό μας, θα τον πιστεύαμε; Θα του λέγαμε "καλά, μας δουλεύεις; παίζεις με τον πόνο μας;"

Ο τυφλός όμως τι κάνει; Τον πιστεύει. Γιατί δεν έβλεπε με τα μάτια του σώματος, αλλά με τα μάτια της ψυχής. Ο Χριστός του προσφέρει το άσβηστο φως κι εκείνος το δέχεται. Όπως κι η Σαμαρείτιδα που ο Κύριος της προσφέρει το αθάνατο νερό. Κι εκείνη, με την ειλικρινή και καθαρή ψυχή της, παρότι πόρνη, το δέχεται και ξεδιψά αιώνια. Μια μετέπειτα Αγία, η Αγία Φωτεινή.

Ο τυφλός στερείται το φως του, παρότι δεν είχε αμαρτήσει, ούτε εξ αιτίας των αμαρτιών των γονιών του και ως όργανο του Θεού χρησιμοποιείται για να φανερώσει στον κόσμο τα έργα Του. Γι αυτό και αποζημιώνεται κι ο Χριστός τον θεραπεύει χαρίζοντάς του τη σωματική όραση, αλλά και την ικανότητα να βλέπει με την ψυχή του. Ο Χριστός φωτίζει την ψυχή του τυφλού.

Εμείς άραγε βλέπουμε μόνο με τα μάτια του προσώπου μας ή και με την ψυχή μας; Πιστεύουμε στην ύπαρξη του Χριστού; Αν διακηρύττουμε πως "ναι πιστεύουμε", τότε πρέπει αυτό να το δείχνουν οι πράξεις μας, η ζωή μας γενικότερα. Ο κόσμος μας είναι γεμάτος φώτα, μα αυτά είναι παραπλανητικά. Μας τυφλώνουν και μας εμποδίζουν να δούμε το δρόμο που θα μας οδηγήσει στο να βιώσουμε τη φωταγώγηση της ψυχής μας.

Ο τυφλός αποτελεί παράδειγμα για όλους. "πιστεύω, Κύριε· και προσεκύνησεν αυτώ". Μακάρι κι εμείς να ανοίξουμε τα μάτια της ψυχής μας, για να δεχθούμε το αιώνιο φως που μας προσφέρει ο Χριστός μας, αυτό που δε μας φθείρει, δε μας προδίδει, δε μας στεναχωρεί, δε μας μειώνει, δε μας λυγά, δε μας πονά, δε μας σκοτώνει, αλλά μας χαρίζει την Ανάσταση των ψυχών και την αιώνια ζωή.