ποιητικά λόγια

Η Κόλαση

Η Κόλαση είναι τριγύρου κρατερή
καρτερεί τα χρόνια σου να πάρει
σε θήκες από αλουμίνιο να βάλει
τις εικόνες μιας ζωής.

Κι εσύ που έτρεχες
που φώναζες, που πέταγες ψηλά
μπήκες μέσα στο κελί σου
από νάιλον.

Πώς πέρασαν έτσι τα χρόνια
έπαψα πια να σ’ αγαπώ
κι αν σε ζούσα ξανά
μπορεί να σε ξαναγαπούσα.

Σε τούτο το κρυφτό
μόνο φωνή για να σε μαρτυρήσω έχω
και τα λάθη και τα πάθη
σου τα συγχωρώ.

Κι εσύ που χαίροσαν
που γκρίνιαζες, που κλείνοσαν
κάθισες στη βαθιά πολυθρόνα
από αέρα.

Κι είναι τα όνειρα
κατεργασμένες εικόνες
τις θυμάσαι κι αγαπάς
τις ξεχνάς και ζεις.

Σχέσεις φιλίας, σχέσεις προδωσίας

Η ηθική των ανθρώπων κρέμεται από μία κλωστή. Οι σχέσεις των ανθρώπων δοκιμάζονται καθημερινά. Η εμπιστοσύνη είναι κάτι που κερδίζεται με κόπο και χρόνο και χάνεται σε μια στιγμή.

Υπάρχουν άνθρωποι που αγκαλιάζουν μικρότερους, νεότερους, πιο αδύναμους και στοχεύουν σ' αυτούς. Κάνουν όνειρα και επενδύουν σ' αυτούς γιατί διακρίνουν κάποια καλά στοιχεία που τους διαφοροποιούν. Χτίζουν μια σχέση εμπιστοσύνης, κατανόησης, αγάπης κι ελπίδας.

Και τι γίνεται όταν ένα πρωί συνειδητοποιείς ότι αυτός στον οποίο πίστεψες, στάθηκες, βοήθησες, στήριξες, πρόσφερες ανιδιοτελώς την ψυχή και το μυαλό σου, υποκρίνεται; Σου λέει ψέματα, σου κρύβει πράγματα, δε σε εμπιστεύεται, δε μοιράζεται προσωπικά ζητήματα μαζί σου και σου συμπεριφέρεται κατ' ουσίαν, όπως και στους υπόλοιπους γνωστούς κι αγνώστους. Μετά από μία χρόνια φιλία βλέπεις ότι όλα κρέμονταν σε κάτι ψεύτικο και στηρίζονταν η σχέση αυτή σε σένα. Πώς νιώθεις;

Ο κάθε άνθρωπος αντιδρά διαφορετικά. Μια χρόνια σχέση φιλίας, αμοιβαίας ψυχικής επικοινωνίας, σχέση "δασκάλου"-"μαθητού" δεν γκρεμίζεται εύκολα. Αλλά κλονίζεται. Κι αν το γυαλί ραγίσει, δεν ξανακολλά. Είναι πολύ άδικο και σκληρό πράγμα να σου δημιουργούνται αμφιβολίες για το άτομο που χρόνια ζεις, είσαι κοντά του, το στηρίζεις στα δύσκολα, του ανοίγεσαι, αλλά και τον προστατεύεις από τις προκλήσεις και τους κινδύνους της ζωής.

Έγινα πρόσφατα θεατής μιας τέτοιας κατάστασης με πρωταγωνιστή ένα δικό μου πρόσωπο. Κι εγώ είμαι ευεργετημένη από κάποιους ανθρώπους, που μου έμαθαν και μου δίδαξαν σπουδαία πράγματα. Ήμουν τυχερή και αυτοί οι άνθρωποι δε με πρόδωσαν ούτε εξέπεψαν μπροστά μου, όπως κι εγώ προσπαθώ με τον τρόπο ζωής μου να μην προδώσω τα διδάγματά τους. Κι αυτό γιατί πάντα έχω στο μυαλό μου βαθιά μέσα το γνωστό ρητό "Ουδείς μεγαλύτερος εχθρός από τον ευεργετηθέντα αχάριστον". Κανείς μεγαλύτερος εχθρός από τον αχάριστο που έχει ευεργετιθεί.

Λες τι δεν έκανα καλά; Ρίχνεις το φταίξιμο σε σένα. Κι όμως κάποιοι άνθρωποι μας πληγώνουν. Πάντα θα μας πληγώνουν ακόμη κι αν εμείς ποτέ δε στραφούμε εναντίον τους και συνεχίσουμε να τους αγαπάμε.

Αυτοί οι άνθρωποι σίγουρα δεν είναι άξιοι να στέκονται δίπλα σ' αυτούς που νοιάστηκαν, πόνεσαν, έχασαν χρόνο, χρήμα γι αυτούς, αλλά έχουν ανάγκη της προσευχής για καλή φώτιση απ' το Θεό.

Αυτοί οι άνθρωποι αξίζει να τους αγαπάμε κι ας μην μας αγαπάνε εκείνοι, γιατί απλά δεν πρέπει να τους μισούμε. Χρειάζονται το ενδιαφέρον, την προσευχή εκείνων που είναι πιο δυνατοί, ανώτεροι, πιο ανοιχτόκαρδοι και γενναιόδωροι. Είναι αδύναμοι και με τη στάση μας πρέπει να τους δείξουμε το καλό. Ίσως κάποτε σε κάποια δύσκολη κατάσταση μπορέσουν να συνειδητοποιήσουν τα λάθη τους και να αλλάξουν πορεία. Ως τότε να είμαστε δυνατοί και λογικοί να αγαπάμε και να παλεύουμε γι αυτούς που αγαπάμε. Να μην το βάζουμε κάτω και να συγχωρούμε αυτούς που μας απογοητεύουν και μας πληγώνουν. Είναι απλά πιο αδύναμοι από εμάς.

Το απρόοπτο της ζωής

Θα ξεκινήσω ευχαριστώντας τους επισκέπτες του blog για το ενδιαφέρον τους και τα καλοδεχούμενα σχόλιά τους.

Θα μπω κατευθείαν στο θέμα της συζήτησής μας. Ευλόγως θα ακουστεί κλισέ αυτό που θα πω, πως δεν πρέπει να παίρνουμε τη ζωή μας ως κάτι δεδομένο. Από άποψη θεολογική η ζωή είναι δώρο Θεού. Εκείνος μας την έδωσε, εκείνος θα μας την πάρει και δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε το πότε. Αυτό, όμως, είναι η μία άποψη. Ο κοινός παρονομαστής είναι ο ίδιος. Η ζωή μας είναι ένα απρόοπτο θαύμα. Είναι μαγευτική, γιατί δεν είναι ποτέ βαρετή. Γιατί έχει εναλλαγές, σε άλλους πιο συχνά σε άλλους λιγότερο.

Αυτά τα απρόοπτα, άλλοτε είναι ευχάριστα, άλλοτε δυσάρεστα. Και την πατρότητα της ιδέας δε θα την διεκδικήσω λέγοντας πώς πρέπει και στα ευχάριστα και στα δυσάρεστα να αντιδρούμε με τον ίδιο τρόπο. Να μη χαιρόμαστε υπερβολικά στα ευχάριστα, ούτε να θρηνούμε και να πέφτουμε στα πατώματα στα δυσάρεστα. Η αρετή της μεσότητας είναι η πιο ασφαλής λύση και μας προφυλάσσει από τυχόν σφάλματα λόγω της έλλειψης πνευματικής διαύγειας.

Διευκρινίζοντας λοιπόν αυτό που είπα, η αντίδρασή μας στα απρόοπτα της ζωής πρέπει να διακατέχεται από ψυχραιμία, ταπείνωση και σεβασμό προς κάτι δυνατότερο που μπορεί να είναι πάνω απ' τις δυνάμεις μας. Και ποια μπορεί να είναι αυτά τα απρόοπτα; Θα οδηγηθώ στην απάντηση μέσω μιας παρακαμπτηρίου. Πάντοτε όταν πρέπει να κάνω μια ευχή, όταν σβήνω τα κεράκια των γενεθλίων μου, όταν μπαίνω πρώτη φορά σε μια εκκλησία, όταν σφίγγω ένα ματόκλαδο στα δάχτυλά μου, ποτέ δεν έκανα ευχές του στυλ, να τα φτιάξω με τον "χ", να αποκτήσω κάτι υλικό, να παντρευτώ και άλλα τέτοια. Μια ευχή επαναλαμβάνω πάντα. "Να έχω υγεία". Και αυτή η ευχή συμπεριλαμβάνει και θετικά και αρνητικά απρόοπτα.

Τα απρόοπτα που συμβαίνουν στις ζωές των ανθρώπων σχετίζονται πολλές φορές με θέματα υγείας. Μια ανεπιθύμητη ή επιθυμητή εγκυμοσύνη, μια διάγνωση, ένας αιφνίδιος θάνατος. Όλα αυτά δυσάρεστα κι ευχάριστα έχουν τη δύναμη να ταρακουνίσουν τις ζωές μας. Να μας κάνουν να αλλάξουμε στάση σε κάποια πράγματα, να αλλάξουμε οπτική και νοοτροπία, να πάρουμε με άλλο μάτι τη ζωή μας.

Σε μια διάγνωση μιας γυναίκας που έχει καρκίνο του μαστού, ή καρκίνο του τραχήλου και μάθει ότι θα υποστεί στην χειρίστη των περιπτώσεων την αφαίρεση οργάνων που την καθιστούν, ψυχολογικά, γυναίκα ή ένας άντρας που μάθει ότι έχει όγκο στον εγκέφαλο και αν είναι καλοήθης και αφαιρεθεί θα χάσει κατά 99% την όρασή του και δεν μπορέσει να ξαναδουλέψει και δεν μπορέσει να θρέψει πια την οικογένειά του, όλα αυτά πόσο καταλυτικά μπορεί να είναι ώστε να μας αλλάξουν;

Κι όλα αυτά δεν τα λέω για να φοβήσω. Έτσι είναι η πραγματικότητα. Έτσι είναι η ζωή. Αν κάποιος μάθει ότι έχει τρεις μήνες ζωή, δε λέω να τα παρατήσει όλα και να ζήσει την κάθε στιγμή, να κάνει όσα θα ήθελε να κάνει στη ζωή του, να κάνει μακρινά ταξίδια και τέτοια πράγματα. Και γενικά δε λέω σε κανένα να ζούμε την κάθε στιγμή. Δεν τρέφω καμία τέτοια ψευδαίσθηση. Είμαστε όλοι χωμένοι σ' αυτή τη ρουτίνα της καθημερινότητας, που κάτι τέτοιο θα μας ήταν σχεδόν αδύνατον. Λέω, όμως και προτείνω να είμαστε προετοιμασμένοι ψυχικά να αντιμετωπίσουμε καθετί καινούριο που ίσως χτυπήσει την πόρτα μας. Κι αν αυτό είναι το τέλος, τότε να είμαστε έτοιμοι να λογοδοτήσουμε για τις πράξεις μας στον Κύριο.

Επιπλέον κάθε απρόοπτο ευχάριστο ή δυσάρεστο να το αντιμετωπίζουμε με μετριοπαθή συμπεριφορά, γιατί αυτή θα φέρει τη σωστή αντιμετώπιση και διαχείρηση της νέας κατάστασης. Κι επειδή αναφέρθηκα σε θέματα υγείας, όταν μάθουμε πως αρρωστήσαμε, πως κάτι κακό μας συμβαίνει, να μη το βάζουμε κάτω. Όλα στη ζωή είναι μια δοκιμασία. Να μην απελπιζόμαστε και χάνουμε το κουράγιο μας. Ούτε όμως να αψηφούμε τη δύναμη της φύσης, αλλά να της υποκλινόμαστε και ως τίποτα που είμαστε να αφηνόμαστε στα χέρια του Θεού μας που κάτι ξέρει παραπάνω και μας στέλνει τις δοκιμασίες. Να λέμε γεννηθήτω το θέλημά Σου και να παλεύουμε σωστά κι ενάρετα για να αντιμετωπίσουμε την κάθε δυσκολία που θα προκύψει.

Δεν τα λέω όλα αυτά, επειδή είμαι έξω απ' το χορό. Τα λέω, γιατί έχω το δικαίωμα να τα πω, γιατί τα έχω βιώσει γύρω μου, δίπλα μου, αλλά και σε μένα. Και τι είπα; Κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέφτη. Χαμογέλασα κι είπα "γεννηθήτω το θέλημά Σου". Εγώ είμαι ένα τίποτα μα η φύση κι η ζωή πολύ μεγάλα πράγματα, πολύ μεγάλα δώρα. Ας τα σεβόμαστε κι ας αντιμετωπίζουμε την κάθε δυσκολία με χαμόγελο. Υγεία σε όλους!

Εκκλησία και τηλεόραση

Να πάρω το μέρος ποιών; Πείτε μου ποιών; Απ' τη μία έχουμε σύσσωμη την κερδοσκόπο και καιροσκόπο τηλεόραση, όπως είχε πει κάποτε ο αείμνηστος Χριστόδουλος, από την άλλη έχουμε τους συμφεροντολόγους αρχιερείς, που οι μεν εξ αυτών τρώγονται για το θρόνο, οι δε "παίζουν" από πίσω, στο παρασκήνιο των συμφερόντων που προκύπτουν με στόχο να ενθρονιστεί ο "δικός" τους, ο κοντινός τους, ο μητροπολίτης εκείνος που τους συμφέρει να είναι στο θρόνο περισσότερο. Διότι όλα είναι μία αλυσίδα καταστάσεων και μια αλυσίδα συμφερόντων.

Και ερωτώ, ποια είναι η δουλειά της τηλεόρασης; Και απαντώ, να προβάλλει αυτά κι αυτούς που κάνουν νούμερα. Αναζητήστε την αλήθεια στα λόγια της Ντέσσυς Κουβελογιάννη που είπε χαρακτηριστικά στη χθεσινή εκπομπή της ότι "και την προηγούμενη φορά που καλέσαμε την Πόπη (ενν. Μαλλιωτάκη), καλά νούμερα κάναμε". Δεν υπάρχει μπέσα, δεν υπάρχει το φιλότιμο. Ξεπουλείσατε την ηθική σας, όση σας έχει μείνει στο όνομα των χρημάτων. Ταϊζετε τον αποπροσανατολισμένο και ανερμάτιστο μέσο τηλεθεατή με την αμοραλιστική σας ιδεολογία.

Στραγγαλίσατε κάθε ελπίδα ποιότητας και σεβασμού προς το κοινό, γιατί τους αντιμετωπίσατε ως νούμερα. Οι άνθρωποι δεν αντικαθίστανται με νούμερα. Όταν το κάνεις αυτό μπορεί να κερδίζεις χρήματα, αλλά μέσα σου το ξέρεις πως είσαι χαμένος. Είστε χαμένοι. Γιατί έχετε χάσει το πιο σημαντικό πράγμα, τη συνείδησή σας. Και χάσατε την εκτίμηση του κοινού. Όσο ανυποψίαστο κι αν είναι το κοινό, αναγνωρίζει το φτηνό. Όταν του πλασάρεις το φτηνό, μπορεί να το αποδεχτεί, αλλά θα σου φερθεί ανάλογα. Ούτε για μία στιγμή να μη νομίσετε ότι χαίρετε την εκτίμηση του κοινού.

Κι έρχομαι στο θέμα της Εκκλησίας σε σχέση με την τηλεόραση. Αφού ο άτιμος αυτός φακός έχει την περίεργη αυτή ικανότητα να χώνεται παντού πώς είναι δυνατόν να ανακαλύπτει μόνον παπάδες να κλέβουν, παραδικαστικά κυκλώματα, εκβιασμούς αρχιερέων, και όχι το πλήθος των καλών πράξεων, των φωτισμένων εργών, των αγαθοεργιών, της ιεραποστολής της Εκκλησίας της Ελλάδος, τους ανώνυμους απλούς ιερείς μικρών ενοριών σε χωριά απομακρυσμένα που με τη γενναία τους ψυχή μεριμνούν για το φαγητό, το ποτό και τη στέγη των απόρων οικογενειών; Αυτή η αντίφαση να είστε σίγουροι πως δεν είναι καθόλου τυχαία.

Κανείς δεν αρνείται από την άλλη πλευρά ότι πολλά απ' όσα προβάλλει η τηλεόραση σχετικά με την Εκκλησία ανταποκρίνοναι στην αλήθεια. Και στέκομαι στο επίκαιρο θέμα της μάχης της διαδοχής. Για το θρόνο ρε γαμώτο.

Άγιοι πατέρες σε σας ομιλώ. Βάλλεται η Εκκλησία μας από τα Μέσα. Δεν το θέλετε αυτό. Καν' τε κάτι να ανατρέψετε την εικόνα. Σκεφτείτε περισσότερο με την καρδιά σας. Εσείς που είστε στα ψηλά αξιώματα της ιεροσύνης χαμηλώστε το κεφάλι. Δείξτε αγάπη εσείς που εκπροσωπείτε την Εκκλησία, για να δείξει ο κόσμος αγάπη σε σας. Είναι απαράδεκτο να κονταροχτυπιέστε, να δείχνετε μίσος. Και αναμφίβολα κάποιοι από σας δεν είναι άξιοι πατέρες κι έχουν επιδείξει σκληρή συμπεριφορά, άδικη, παράλογη, αυτό όμως δεν αναιρεί την ενότητα πίστεως και αγάπης που πρέπει να σας διακατέχει προτίστως μεταξύ σας. Κι αν δεν σας συγκινεί η αδιαφορία του πλήθους, στην καλύτερη των περιπτώσεων, η θλίψη πολλών συνειδητοποιημένων πιστών, η κατασπάραξη των μίντια τότε ανατρέξτε τη μνήμη σας στο τι κληθήκατε να υπηρετείτε. Τις διδασκαλίες του Χριστού μας. Κι αφού δε λογοδοτείτε σε μας μην ξεχνάτε πως όλοι θα λογοδοτήσουμε σε Κείνον. Θα λογοδοτήσουν και εκείνοι που σας κατασπάραξαν, αλλά κι εσείς που δίνετε το δικαίωμα.

Αγαπάτε αλλήλους!